Page 302 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
ayılmış kimi oldu vә sakitlәşdi. Elә bu zaman xәcalәtdәn vә
peşmançılıqdan özünә yer tapa bilmәyib sanki әsgi parçasına
döndü.
– Mәn sәni öldürmәk istәmirdim!
Yörgen:
– Bu, elә dә asan mәsәlә deyil, – dedi.
– Xeqe hardadı? O daha yoxdu?
Yörgen diksindi:
– Sus! Nә sәfehlәyirsәn? Daha bәsdi giclәdin, aydındı?
Bu sözlәr elә kәskin vә sәrt sәslәnirdi ki, elә bil danışan
Yörgen yox, onun baltasıydı.
Mattis yavaş-yavaş özünә gәlirdi.
– Mәn nә elәmişәm? – sıxıla-sıxıla soruşdu.
– Başına iş açmısan, göbәlәk yeyib özünü gic kimi aparmısan.
Mattis qәflәtәn bәrk sevindi:
– Bunlar hamısı boş şeylәrdi, әsas odur ki, sәn sağ-salamat-
san!
Belә sәmimi etirafdan Yörgen utanan kimi oldu.
– Yaxşı, boşla görәk…
İndi Mattis başqa bir ovqata köklәnmişdi, sanki başqa bir
keylik gәlmişdi vә o, xoş şeylәr barәdә düşünmәyә başlayıb,
fikrindә olanları onun muxomor dәliliyindәn sonra ölmәyib sağ
qalan Yörgenә mükafat kimi danışmaq istәyirdi.
– İnger vә Anna, – sәmimi minnәtdarlıqla dediyi bu adları
sanki böyük bir xәzinә kimi Yörgenә verirdi: – Sәn onlar barәdә,
az da olsa, nәsә bilirsәn?
Yörgen cavab vermәdi. Davamını gözlәyirdi.
– Mәn sәnә onlardan danışmışam?
– Yox. Kimdilәr?
Mattis qürurla:
– Qızlardı, – dedi.
– Bu, mәnә aydındı.
– Mәn onlarla qayıqda üzmüşәm. Yayda. Biz balaca bir
adadaydıq. Sahildәki dükana tәrәf necә üzüb gәldiyimizi bütün
qәsәbә gördü.

302