Page 262 - Tarey Vesos_Макет 1

Tarey Vesos
Diqqәt kәsilmişdi vә әtrafda olan hәr şey dә sanki onunla
birlikdә sükuta qәrq olmuşdu, yalnız ara-sıra astadan xışıltı sәslәri
eşidilirdi.
İndi onu o biri sahildәn harayladılar: doğma evi olan sahildәn.
İstәnilәn mәsafәyәcәn gәlib çata bilәn hәmin sәs. Vә bu da
Xeqenin sәsiydi. Sanki qayıqçı yalnız ona lazım idi.
Mattis sәsi titrәyә-titrәyә:
– Hә, hә! – dedi vә köhnә qayığının üzünü döndәrdi. –
Amma mәn axı hәlә uzaqdayam.
Tamam heydәn düşmüş halda düşündü ki, görünür, ilk iş
günü hәmişә belә olur.
Yenә göl uzunu üzürdü, amma daha elә sürәtlә yox, çünki
yorulmuşdu. Özünü inandırırdı ki, onsuz da, gec-tez hamı yanına
gәlәcәk. Yenә düzünә üzürdü, әllәri sәhvsiz işlәyirdi, avarları
sakitcә çәkirdi. Öz sahillәrinә gәlib çatanda nә qәdәr ağrılı olsa
da, gördü ki, burada da onu gözlәyәn yoxdu. Evlәrinin üstündә
dayandığı tanış tәpәlik dә boş idi. Mattisin qorxudan boğazı
qurudu. Doğma sahil onda vahimә yaratmışdı. Yalnız bir yol
vardı – evә, Xeqenin yanına qaçmaq. Bayaq onu çağıranın Xeqe
olduğuna daha inanmırdı.
Mattis qayığını bağlayıb evә tәrәf qalxanda arxaya baxmaq
istәmәdi.
Xeqe tükü dә tәrpәnmәdәn toxumaqla mәşğul idi. Üzündәn
görünürdü ki, qardaşının belә erkәn qayıtmasından elә dә narazı
deyil. Sanki boşluğa ünvanlanıbmış kimi:
– Qayıdıb gәldin? – soruşdu.
Mattis:
– Bu, heç dә sәn düşündüyün kimi deyil, – dedi. – Bu gün
göl nәsә bir cürәydi.
– Necә bir cürә?
– Sәn orada elә hey mәni çağırırdın. Bu, necә ola bilәr?
– Mattis, sәfeh-sәfeh danışma.
– Mәn bir sahildә olanda sәn o birindәn mәni sәslәyirdin!
Sәnin sәsin idi. Özü dә bütün göl boyu eşidilirdi. Mәgәr belә bir
şey ola bilәr?

262