Page 229 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
Bәlkә, bu çılpaq adada xәbәrdarlıqsız-filansız, öz ayağıyla
gәlib onu tapan xoşbәxtlik elә budu? Buna görә sәy dә göstәrmәdi
vә mәlum oldu ki, ağıllı danışmağı bacarırmış.
Yanında iki qız uzanmışdı vә azca da ondan çәkinib-elәmirdilәr.
Elә yaxındaydılar ki, әlini uzatsaydı, onlara toxuna bilәrdi. Günәş
artıq iki hәftәydi, bu qızları yalnız Mattisә görә qızılı rәngә
boyamışdı.
Nәsә etmәliydi, nәsә qeyri-adi bir şey. Bunu bütün varlığıyla
hiss edirdi.
– İnger vә Anna, – deyib ilk dәfә qızların adlarını çәkdi.
Sәsindәn vә parıltılı gözlәrindәn boylanan ciddilik qızları
qalxmağa mәcbur etdi. Maraqla:
– Nәdi? Sәni eşidirik, – dedilәr.
Heç vaxt heç kim bu qızların adlarını belә nәvazişlә demәmişdi.
Ona görә dә qızlar dәrhal itaәtlә Mattisә hay verdilәr: “Nәdi?
Sәni eşidirik”. Ağlasığmaz vәziyyәt.
Vә bu vәziyyәtin yiyәsi o idi. Mattis bu cavan qızlara baxdı.
Sonra suyla dolu qab kimi içini dolduran bu hissi dağıtmamaq
üçün ehmalca:
– Heç nә, elә bu, – dedi.
Hәr şey bu bir kәlmәylә deyilmişdi. Vә qızlar onu anladılar.
Mattis onlara ürәklәrinin dәrinliyindә hәmişә gözlәdiklәri sözü
demişdi. Vә bu sәsi çox bәyәnmişdilәr.
Qızlar da ona baxa-baxa sadәcә:
– Per, – dedilәr. Mattisin gücsüz-kömәksiz, aciz, zavallı
siması qәflәtәn onların gözlәrindә dәyişib izaholunmaz dәrәcәdә
gözәllәşmişdi. Üçü dә hәrәkәtsiz dayanıb-durmuşdu.
Bu, çox çәkә bilmәzdi. Vә Mattis dә bunu bilirdi. İçini
bürüyәn pis hava yavaş-yavaş üzә çıxmağa hazırlaşırdı. Ondan
xilas olmaq üçün qәtiyyәt tәlәb olunurdu.
Bu dәfә tamam başqa sәslә:
– İnger vә Anna, – deyib qızları hәyәcanlandırdı.
– Nә olub? – Anna tәşvişlә soruşdu.
Mattis dillәnmәdi.

229