Page 193 - Tarey Vesos_Макет 1

Quşlar
bu dәqiqә yalnız bir şeyi – oğlanın onun ayağını çimdiklәmәyini
istәyirdi.
Azca aralıda, otun üstündә iki qız oturmuşdu. Çәpәrә alınmış
hәyәtdә rahatca oyuncaqlarıyla oynayır, nә barәdәsә danışırdılar,
әllәrindә gәlincik vardı vә o qızlar elә balacaydılar ki, hәlә
hәyatlarında bir günah belә yox idi. Başları oyuna qarışsa da, on-
lardan biri imkan elәyib iri, mavi gözlәrini Mattisә zillәdi vә
cingiltili sәslә soruşdu:
– Hara belә, Sәrsәm?
Sual sanki öz-özünә doğuldu: heç bir maraq-zad güdülmәdәn,
sanki bir vәzifә borcu kimi. Yaxınlıqdakı evlәrin uşaqları buralarda
hamını tanıyırdılar, yolun qırağında boş yerә yaşamırdılar ki.
Mattisә dә çoxdan öyrәşmişdilәr.
Öz-özünә: “Sakit, hәyәcanlanma, – dedi, – onlar axı uşaqdılar”.
– Heç, elә-belә, – cavab verdi.
Qızlar daha heç nә soruşmadılar. Mattisin hara getdiyinin
onlar üçün heç bir fәrqi yox idi.
Amma uzaqlaşmağa tәlәsdi. Onu ötüb-keçәn bir neçә parıltılı
maşın kefini açdı. Tanış olmayan maşını görmәk hәmişә xoşdu.
Hәmin maşınlarda gedәn insanlar onun sәrsәm olduğunu bilmir.
Hәmin maşınlara Mattis dә hamı kimi baxırdı vә onlar da, әlbәttә,
düşünürdülәr ki, o da hamı kimi ağlı başında birisidi.
Mattis evlәri bir-bir arxada qoyurdu. Artıq çoxdan işә
başlamalıydı. Növbәti evin döngәsinә çatanda dayanıb ayaqlarına
qulaq asdı – bir dәfә vәziyyәti bu cür ümidsiz olanda aqibәtinin
necә olacağını belә sınamışdı.
– Әgәr siz ora getmәk istәsәniz, mәn tәkan hiss edәcәyәm, –
deyib gözlәdi.
Yox, bu döngәdә heç bir tәkan hiss elәmәdi, ayaqları ondan
ağıllıydı. Ardınca da dalbadal özünü, ayaqlarını sınadı, amma
hәr döngәdә eyni nәticәydi.
Görәn, günümü belә başa vurmağıma Xeqenin münasibәti
necә olacaq?
“Ayaq sınağı” barәdә Xeqe heç nә bilmirdi, bu, sirr idi.
Bacısı belә şeylәrә pis baxırdı.

193