Page 9 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

HEKAYƏLƏR

GİMNAZİYA

Qışdır. Qarşımda ortayaşlı adam әylәşib. Qırmızı saqqalı,
dәn düşmüş saçları var. Qunduz dәrisindәn tikilmiş nimdaş xәz
palto geyinib. Söhbәtlәşirik...
– Adamın özü özünә elәdiyini, – söhbәtә başlayır, – әn qatı
düşmәni dә etmәz! Vay o gündәn ki, işin içindә qadın, yәni
adamın arvadı da ola...
Sizcә, kimdәn bәhs edirәm? Başınızı yormayın, özümdәn
danışıram, bәli... Kәnardan baxanda elә gәlir adi adamam, alnımda
yazılmayıb ki, pulum var, ya yox... Bәlkә, müflisin biriyәm?
Bәlkә, vaxtilә pulum-param olub, amma indi söhbәt ondan getmir,
pul nәdir ki? Әl çirki! Baxır onu necә qazanırsan! Hörmәtlә,
izzәtlә. Başqaları kimi alәmә car çәkib lovğalanmağı xoşlayanlardan
deyilәm! Әsla!
Mәnim bildiyim belәdir ki, başını sal aşağı, xırda-xırda işini
gör, çalış nә şiş yansın, nә kabab... Hәmişә başımı xırda alverlә
qatmışam, bir neçә dәfә müflis olmuşam, borc verәnlәrlә mәsәlәni
hay-küysüz yoluna qoymuşam, sonra da bala-bala yenidәn işә
başlamışam. Amma adamın başının üstündә Allah var, mәnә
xoşbәxtlik nәsib edib, yәni qismәtimә bir hәyat yoldaşı çıxıb...
(Özü burada yoxdur, amma Allahı buradadır, demәli, tam sәmimi
danışmaq olar.) Arvadım, әslindә, elә hamıda olduğu kimi, elә
bildiyiniz hәyat yoldaşı kimidir. Görünüşü, deyәrdim, heç dә pis
deyil: göz dәymәsin, mәndәn ikiqat cüssәlidir, gözәgәlimlidir,
bir sözlә, gözәllәr gözәlidir! Ağlına, zәkasına söz ola bilmәz,
başı kişilәrin başından yaxşı işlәyir... Ancaq mәhz elә bu,
arvadımın әn başlıca qüsurudur! Vay әrinin halına! Noolsun
ağıllıdır! Amma bir mәsәlә var: Allah әvvәl Adәmi, sonra isә
Hәvvanı yaradıb... Hünәrin var, bunu arvadıma söylә dә, dәrhal
cavabını alacaqsan:
– Allah әvvәl siz kişilәri, sonra da bizi yaradıbsa, bu, onun
şәxsi işidir. Ancaq mәnim ayağım bilәni sәnin başın da bilmir!
– Nә mәnada? – soruşuram.

9