Page 227 - Sholom_Aleyhem_Макет 1

Üç sima

yuxarı boylanır – sәmanın әnginliklәrindә uzun lentә bәnzәyәn
mavi zolaq görünür.
– Bax, bax, bu sәmadır!
Bunu Abramçik deyir. Abramçik bilir, çünki xederә – ruhani
mәktәbinә gedir. Orada hәrflәri öyrәnir. Xeder lap yaxında, qonşu
evdә yerlәşir, yalnız bu qapıdan çıxıb digәr qapıdan girmәk
lazımdır. Ah, Abramçik xederә gedәrkәn necә dә gözәl şeylәr
görür! Abramçik danışır ki, öz gözlәri ilә görüb, böyük daş evin
hәr yeri, yuxarıdan-aşağıya qәdәr pәncәrә ilә doludur. Abramçik
and içir ki, evin üstündә uzun boru var vә oradan tüstü çıxır.
Abramçik söylәyir ki, özü görüb – maşın әl toxunmadan tikir.
Abr amçik deyir ki, özü görüb – araba atsız yeriyir vә bu vaxt
ana sı kimi and içir: “İnanmayan daşa dönsün!” Moiseyçik vә
Dvoyrka qulaq asıb ah çәkir, qardaşlarına hәsәd aparırlar:
Abramçik dünyada hәr şeyi bilir, hәr şeyi…
Mәsәlәn, Abramçik bilir ki, ağac göyәrir. Doğrudur, özü
ağacın göyәrdiyini heç vaxt görmәyib. Onların küçәsindә ağac
yoxdur. Ancaq Abramçik bilir ki, (bunu xederdә eşidib) ağaclarda
meyvә yetişir. Buna görә dә bir meyvәni yemәzdәn әvvәl “ağac -
ların meyvәsini yaradana” duasını oxumaq lazımdır. Abramçik
bilir ki, (daha nәlәri bilmir!) mәsәlәn, kartof, xiyar, soğan,
sarımsaq torpaqda yetişir. Buna görә dә onları yemәzdәn әvvәl
“torpaqda yaradılanlar” duasını oxuyurlar. Abramçik hәr şeyi
bilir. Ancaq bütün bunların harada yetişdiyindәn xәbәrsizdir.
Çünki Moiseyçik vә Dvoyrka kimi, o da belә şey görmәyib:
onların küçәsindә tarla, bostan, ağac yoxdur, ot da bitmir...
Onların küçәsindә böyük daş evlәr, boz divarlar, tüstülü bacalar,
hәr böyük daş evdә isә çoxlu-çoxlu pәncәrә var. Onların küçәsindә
minlәrlә pәncәrә, әl toxunmadan tikәn maşınlar, atsız gedәn
arabalar var, bundan başqa heç nә yoxdur. Hәtta burada quş da
azdır. Әgәr bir sәrçә gәlib qonsa – o da divar kimi bozdur –
dimdiyini boz divara döyәcәk: “tık-tık...”, sonra da uçub gedәcәk.
Quş demişkәn, bәzәn şәnbә günlәri onlar toyuğun dörddәbirini –
solğun rәngli ayaqlarını görürlәr. Toyuğun neçә ayağı var? Әlbәttә

227