Page 221 - Sholom_Aleyhem_Макет 1
P. 221

Berl‐Ayzik

          buyurun! Ürәyinizcә deyilsә, sәyyar alver edin, bu da alınmasa,
          zavodda işә girin – azad ölkәdir! Acından ölsәniz dә, yıxılıb
          küçәnin ortasında qalsanız da, kimsәnin vecinә deyil, hamı harasa
          tәlәsir, hәrә öz işi ilә mәşğuldur…
             Bәs şәhәrlәr! Geniş küçәlәr! Uca göydәlәnlәr! Buradakı
          “evciklәr” “volvort” adlanır, bacaları buludlara baş vurur! Sanki
          bir neçә yüz mәrtәbәdәn ibarәtdir. Düşünürsәn: görәsәn, çardağa
          necә qalxırlar? Xüsusi pillәkәnin kömәyilә – “eleveytor” adlanır.
          Әgәr yuxarı mәrtәbәyә qalxmaq lazımdırsa, sәhәr tezdәn eleveytora
          minirsiniz vә tәxminәn axşamçağı, dua vaxtı mәnzilbaşına
          çatırsınız.
             Bir dәfә hәvәslәnib yuxarı qalxdım, oradan açılan mәnzәrәyә
          baxmaq maraqlı idi, açığı, peşiman olmadım. Ömrümdә belә
          şeylәr görmәmişdim, hәtta tәsvir etmәk dә mümkün deyil. Demәk,
          yuxarıda dayanıb aşağı baxıram, sol yanağımda nәsә qәribә
          sәrinlik hiss edirәm, sanki kiçik buz parçası üzümә toxunur, buz
          olmasa da, elә bil soyuq xaşdır – nәsә sürüşkәn vә titrәyәn bir
          şeydir. Ehtiyatla başımı sola çevirirәm, ilahi, bu ki aydır!
             Onlar orada yaşayırlar. Bütün hәyatları boyu ancaq tәlәsir,
          yüyürür vә qaçırlar. Hәr şeyi tez-tәlәsik edirlәr, hәtta yemәyi dә
          yol gedә-gedә yeyirlәr. Çaparaq restorana gәlir, şәrab sifariş
          verir, yemәyә isә... Özüm şahidi oldum ki, birinә boşqabda nәsә
          tәzә bir şey gәtirdilәr, tәrpәnirdi, çәngәl-bıçaqla kәsmәyә macal
          tapmamış boşqabdakının yarısı bir tәrәfә, digәr yarısı isә o biri
          tәrәfә uçdu, guya bu adam nahar elәdi dә!
             Buna baxmayaraq, hamı sağlamdır! Pәhlәvan cüssәlidir!
          Onların belә bir şakәri var – stritdә, yәni küçәnin ortasında
          döyüşmәk. Bizdәki kimi, adamı,  Allah elәmәmiş, döymәk,
          öldürmәk, gözünün altını qaraltmaq, dişlәrini tökmәk istәmirlәr.
          Elә-belә, sәbәbsiz, qollarını çırmalayıb bir-birinә yumruq atırlar!
          Görәk kim-kimi? Maraq üçün! Onlarda bu, boks adlanır. Bir
          dәfә Bronksda gәzirәm, әlimdә dә xırda-para şey-şüy, iki cavan
          yaxınlaşıb mәni döyüşә çәkmәyә başlayırlar – bokslaşmaq
          istәyirlәr. Deyirәm: “Ser, mәn bokslaşmıram”. Kimә deyirsәn?





                                                              221
   216   217   218   219   220   221   222   223   224   225   226