Page 44 - Sela

İLO XOSE SELA

– Gözlә, onu çağırım.
Anası otaqdan çıxıb bir xeyli lәngidi; görünür, mübahisә
elәyirdilәr. Qayıdanda Lolanın әlindәn tutub gәtirdi.
– O, sәninlә evlәnmәk istәyir. Ona әrә gedәrsәn?
– Gedәrәm.
– Çox gözәl, çox gözәl... Paskual yaxşı oğlandı, necә
hәrәkәt elәyәcәyini әvvәlcәdәn bilirdim... Di öpüşün!
– Çoxdan öpüşmüşük.
– Yenә öpüşün ki, mәn görüm.
Qıza yaxınlaşıb, anasına mәhәl qoymadan, qucaqlayaraq
bәrk-bәrk öpdüm. İntәhası, bu ilk icazәli öpüş xoşuma
gәlmәdi, qәbiristanlıqdakı öpüş daha dadlıydı.
– Gecәni qalsam, olar?
– Qal.
– Yox, Paskual, olmaz, hәlә olmaz.
– Olar, qızım, olar. O, axı sәnin әrin olacaq, mәgәr elә
deyil?
Gecәni onunla keçirdim.
O biri gün tezdәn kilsәyә yollanıb, don Manuelin әynini
dәyişdiyi otağa girdim; don Xesus, onun qulluqçusu vә
iki-üç qarı üçün sübh ibadәtinә hazırlaşırdı. Mәni görәndә
tәәccüblәndi.
– Xeyir ola?
– Don Manuel, sizinlә söhbәt elәmәk istәyirәm.
– Çox çәkәr?
– Hә, senyor.
– İbadәti qurtarana qәdәr gözlәyә bilәrsәn?
– Hә, senyor, tәlәsik deyil.
– Onda gözlә.
Don Manuel qapını açıb, bütün kilsәlәrdә olduğutәk,
rәnglәnmәmiş, daş kimi bәrk, soyuq, ancaq hәrdәn gözәl
anlar yaşadığın adi taxta skamyanı mәnә göstәrdi.
– Orda oturarsan. Görәndә, don Xesus diz çökür, sәn

44