Page 365 - Sela

Art-kafe

– İstәyәrdim gur sәsim olsun ki, yaxşı hayxırıb tüpürәm.
Buxağım olsun ki, yaxşı hayxırıb tüpürәm. Tünd-boz
toxunma jiletim olsun ki, yaxşı hayxırıb tüpürәm.

Kuzina Renata öz neylon alt paltarıyla öyünürdü;
әlüzyuyanın altında yuyurdun, bir göz qırpımında
quruyurdu. Kuzina Renata kök olmasına baxmayaraq,
tәmizkar idi, evindә dә hәr şey parıldayırdı.

– Sizә deyirәm ki, evimdә hәr şey gül qoxuyur.
Pakito öz kuzinasına valeh olmuşdu.
– Senyorita evdәdi?
– Bәli, indi çağıraram. Kimdi soruşan?
– Kuzeni Pakito.
– Bir dәqiqә gözlәyin, indi gәlәr.
Renata telefonu götürüb, kuzeni ilә dilxoşluq elәyirdi.
– Qarqara elәmisәn?
– Yox.
– Xalana mәktub yazmısan?
– Yox.
– Mәdәn qaydasındadı?
– Yox.
Stollardan birinin arxasında oturmuş qoca, arıq aktyor
lәzzәtlә boğazını arıtlayır. Onun gur sәsi vә tünd-boz yun
jileti var.
– Buxağım olsaydı, yaxşı hayxırardım. Şübhәsiz!
Başa düşdüyünüz kimi, onun adı heç dә Pakito deyil.
Onun adı Kandido Kalsado Bustosdu, bir az rәssam olan
bu gәncin Madridi fәth elәmәyә әyalәtdәn hansı silahla
gәldiyi mәlum deyil. Kollecdә bәzilәri onu Kankalbus
çağırırdılar. Bu o şıltaq yaşda olurdu ki, dәrmanların adını
seçәn qıvrımsaçlı, eynәkli әczaçılar kimi, yeniyetmәlәr
mәzә üçün sözlәri hecalayırdılar (Kan-kal-bus).
– Kankalbus cәsur döyüşçüdü, kapitan olmağa layiqdi
vә s. vә ilaxır.
Buna әlavә olunurdu:

365