Page 369 - Sela

Art-kafe

Sirilonun hülqumu barәdә belә düşünmәmәliyәm! Treskadan
hazırlanan kotletlәr hülqumunda qalıb. Bu fikirlәri başımdan
qovum!”

Art-kafe müştәrilәrinin, adәtәn, iri hülqumları var.
Əyalәtdәn gәlәn gәnc bir dәfә heç nәdәn Siriloya dedi:

– Sirilo, hülqumlar barәdә tәsnifatıma necә baxırsan?
Ancaq Sirilo o kefdә deyildi.
– Yox, yox, mәni rahat burax, hülqumdan heç nә bilmi-
rәm, bilmәk dә istәmirәm. Xalam Amparonun – sәnә
haqqında danışdığım don Apolinarın dul arvadı, – hәr
әlindә altı barmağı varıydı! Bax onun hülqumdan vә
qalxanvari vәzidәn başı çıxırdı! Kiminsә qalxanvari vәzisi
iltihab elәyәndә kәndin hәkimi onun yanına gәlirdi: donna
Amparo, sabah sәhәr qәbiristanlığa gedәn yolun üstündә
yaşayan Migel Lobitonun arvadı Antoniyanın yanına gedә
bilәrik? Biçarәnin, deyәsәn, qalxanvari vәzisi iltihab elәyib.
Xalam Amparo isә heç vaxt boyun qaçırmırdı. O nә sözdü,
Qonsales! O nә sözdü, Qutyerres! O nә sözdü! Özünüz
bilirsiniz ki, belә işlәrdә mәnә hәmişә bel bağlamaq olar. O
nә sözdü! Hәkimin adı don Simeon Qonsales Qutyerres
idi. Atası Viçdәn, anası Salsedodan idi, ona görә xalam
Amparonun kәndindәki hәkim cavan vә lovğa olanda
Simeon Qonsales-Viç-i-Qutyerres-de-Salsedo imzasını
qoyurdu, ancaq illәr köpünü alandan sonra adını
sadәlәşdirdi.
Sirilo birdәn susdu, elә bil hülqumundan vurdular.
– Bunları axı sәnә nәyә görә danışıram! Yәqin, heç nә
başa düşmәdin!
Əyalәtdәn gәlәn gәnc, az qala, yazıq-yazıq gülümsәdi.
Süfrәdә desertsiz (naringi, ya heyva kompotu vә s. vә i.)
qalan adam kimi ağzının seliyi axdı.
– Söhbәtini elә, Sirilo, sәndәn öyrәnirәm!
Ancaq Sirilo söhbәtinә davam elәmәk istәmәdi.

369