Page 372 - Sela

İLO XOSE SELA

– Yaxşı, bunu bax, o cәnaba verin. O gonbul, dәrisindәn
yağ daman, anam yerindәki arvadın yanında oturan cәnaba.

Çәkmәsilәn udqundu.
– Sizә dedim ki, aparın!
İsidro Xil Siruelo qutunu alanda pörtdü. Rosaurita,
әksinә, ağardı.
– Sәni siqaretә qonaq elәyәn qız kimdi?
– Kuzinamdı.
Rosauritanın tüklü üst dodağı titrәdi.
– Necә yәni sәnin kuzinan. Bәs adı nәdi?
İsidro Xil Siruelo tüpürcәyini uddu.
– Hmm... Renata. Adı Renatadı.
Qısqanclıq işıldaquşu Rosauritanın alnında parıldadı.
– Demәli, Renata. Başqa ad uydura bilmirdin?
– Əzizim, sәni әmin edirәm ki, onun adı Renatadı.
Rosaurita kәkәlәmәyә başladı.
– Hә, hә, Renata.
– Hә, әzizim, Renatadı. Tәqsirim nәdi? And içirәm ki,
mәnim kuzinamdır.
Rosauritanı tәr basdı.
– Hә, hә, sәnin kuzinandı...
Rosauritanın sәsi cingildәdi.
– Hә, hә, sәnin kuzinandı...
Rosaurita hönkürdü. Kuzina Renata durub, meydan
oxuyurmuş kimi, burcuda-burcuda uzaqlaşdı.
– Siz qәhvә sifariş etmişdiniz, senyorita.
– Artıq lazım deyil; neçә verәsiyәm?
– Üç altmış.
İsidro Xil Siruelo pişik kimi yerindәn sıçrayıb, özünü
tualetә soxdu.
– İşlәri necә dә korladı! Bu Renata heyvanın biriymiş!
Dәhşәtdi!
Vaksalı sәhәr mәlәklәri, çәkmәyә dönmüş ölü danaların
çobanları ayaqqabısilәnlәr Rosauritaya tәskinlik vermәyә

372