Page 377 - Sela

Art-kafe

– Sizә nәsә lazımdı, don Mamed? Gәlәn dördüncü gün
sizә nә gәtirәk?

– Heç nә lazım deyil, qızım, sağ olun. Amma yaxşı,
mәnә tütün kağızı gәtirin.

– Bәs tütün varınızdı?
– Hә, bir az tütün qalıb, mәnә elә gәlir, çatar.
Rosaurita ilә Kandido növbәti dördüncü gün qocalar
evinә gәlәndә, qapıçı tibb bacısı onlara dedi:
– Don Mamed әziyyәtdәn qurtardı...
– Nә?
– Allah onu öz dәrgahına apardı.
Sançesin toxunma jileti kimi, tünd-boz rәngli şam
ağacından tabutda don Mamed neçә ay әvvәl kimsәsiz
soyuq yerdә atılmış oyuncağa oxşayırdı. Don Mamedә
gәtirdiyi iki tütün kağızı kitabçası Kandido Kalsado Bustosun
– Kankalbusun cibindә qalmışdı.
– Bunları neylәyim?
– Nәyi?
– Tütün kağızlarını.
– Hә-ә! Onun cibinә sox.
Kandido don Mamedә yaxınlaşıb, hәr iki tütün kitabçasını
yağlı lәkәlәrin zәrif günәbaxanlar kimi boylandığı tünd-
boz rәngli pambıq parçadan tikilmiş jiletinin cibinә soxdu.
Don Mamed bir gözünü açıb sanki bu mәrasimә baxırdı.
Don Mamedin ayaqqabısının dabanları deşilmiş, pencәyinin
yaxası didilmişdi, köynәyi isә alicәnabcasına çirkli vә
nimdaş idi. Seliyindәn yaş olmuş tәzә qalstuku onun cılız
bәdәnindә özünün yaşıl, qırmızı saçaqlarıyla ölümә göz
vuran mәnasız bayrağa oxşayırdı.
Morqdan mum, solğun-sarı çiçәklәr, dәrman, ölü pişik,
dezinfeksiya qoxusu gәlmirdi. Morqdan kasıbların biş-
düşünün iyi gәlirdi.
– Rosaurita...

377