Page 268 - Sela
P. 268
İLO XOSE SELA
Taxta ayaqlara dirәnәn Monço Preqisas hamının ağlına
şübhә elәyir.
– Nә deyirsәn de, çox hәrc-mәrclikdi, hәlә lap pis ola-
caq, adamlar bir-birinә arxa çeviriblәr, ölkә üçün bu, yaxşı
olmayacaq, mәn susuram, qarışmaq istәmirәm.
– Doğru elәyirsәn: әsnәmәyә bәndsәn, bir bәhanә tapıb
qamarlayacaqlar, o qәdәr adam tuturlar, heç özümdә
deyilәm, vur-tut dözmәk qalır.
Monço Preqisas kәdәrli şairә oxşayır.
– Kuzinam Georgina necә zәrifdi! Əri özünü asanda vә
hakim meyitlә bağlı göstәriş verәndәn sonra, keşikçi Karmelo
Mendes başladı onu әllәşdirmәyә – әlbәttә, hakimi yox –
dul qadını! Karmelo Mendes yadındadı, necә bilyard
oynayırdı, siqar çәkәndә ağzından halqa-halqa tüstü
buraxırdı. Oviedo yaxınlığında onu necә öldürdüklәrini
srağagün bilmişәm, güllә düz gicgahından dәyib.
Keçәn yay Mianqeyro bulağında qurbağa әmәlә gәlib,
haradan peyda olduğunu heç kim bilmir, qәbiristanlıqdakı
bulaqlarda qurbağa olmur, belә görmüşük, mığmığa olur,
mığmığa hәr yerdә var, senyorita Ramonanın atası don
Breqimo, torpağı nurla dolsun, qәbiristanlığın hasarına
çıxıb fokstrot, çarlston oynayırdı, hörmәtsizliyә bax! Don
Breqimo yaxşı banco çalırdı, o, tez-tez deyirdi:
– Adamlar istәyirlәr ki, ölülәr darıxsınlar, ancaq mәn
deyirәm: niyә ölülәr darıxmalıdılar? Ölü olmaqları mәgәr
bәs deyil? İki cür ölü var, cansıxıcı vә şәn, dolaşıq salmaq
lazım deyil, doğrudu?
Senyorita Ramonanın atası don Breqimo vәsiyyәt etmişdi
ki, onun üçün bircә dәfә oxumadan ibadәt elәsinlәr, gecә
dәfndәn әvvәl iyirmi raket atsınlar, o, dörd şam arasında
әbәdi yuxuya gedәndә, qoy camaat şadlansın.
– Mundirdә necә gözәldi!
– Hә, gәrәk bütün ölülәrә mundir geyindirsinlәr.
268
Taxta ayaqlara dirәnәn Monço Preqisas hamının ağlına
şübhә elәyir.
– Nә deyirsәn de, çox hәrc-mәrclikdi, hәlә lap pis ola-
caq, adamlar bir-birinә arxa çeviriblәr, ölkә üçün bu, yaxşı
olmayacaq, mәn susuram, qarışmaq istәmirәm.
– Doğru elәyirsәn: әsnәmәyә bәndsәn, bir bәhanә tapıb
qamarlayacaqlar, o qәdәr adam tuturlar, heç özümdә
deyilәm, vur-tut dözmәk qalır.
Monço Preqisas kәdәrli şairә oxşayır.
– Kuzinam Georgina necә zәrifdi! Əri özünü asanda vә
hakim meyitlә bağlı göstәriş verәndәn sonra, keşikçi Karmelo
Mendes başladı onu әllәşdirmәyә – әlbәttә, hakimi yox –
dul qadını! Karmelo Mendes yadındadı, necә bilyard
oynayırdı, siqar çәkәndә ağzından halqa-halqa tüstü
buraxırdı. Oviedo yaxınlığında onu necә öldürdüklәrini
srağagün bilmişәm, güllә düz gicgahından dәyib.
Keçәn yay Mianqeyro bulağında qurbağa әmәlә gәlib,
haradan peyda olduğunu heç kim bilmir, qәbiristanlıqdakı
bulaqlarda qurbağa olmur, belә görmüşük, mığmığa olur,
mığmığa hәr yerdә var, senyorita Ramonanın atası don
Breqimo, torpağı nurla dolsun, qәbiristanlığın hasarına
çıxıb fokstrot, çarlston oynayırdı, hörmәtsizliyә bax! Don
Breqimo yaxşı banco çalırdı, o, tez-tez deyirdi:
– Adamlar istәyirlәr ki, ölülәr darıxsınlar, ancaq mәn
deyirәm: niyә ölülәr darıxmalıdılar? Ölü olmaqları mәgәr
bәs deyil? İki cür ölü var, cansıxıcı vә şәn, dolaşıq salmaq
lazım deyil, doğrudu?
Senyorita Ramonanın atası don Breqimo vәsiyyәt etmişdi
ki, onun üçün bircә dәfә oxumadan ibadәt elәsinlәr, gecә
dәfndәn әvvәl iyirmi raket atsınlar, o, dörd şam arasında
әbәdi yuxuya gedәndә, qoy camaat şadlansın.
– Mundirdә necә gözәldi!
– Hә, gәrәk bütün ölülәrә mundir geyindirsinlәr.
268
