Page 267 - Sela
P. 267
İki ölü üçün mazurka
dağlarda qәtlin üstündәn elә-belә keçmirlәr, burada öldürәn
– ölür, bәzәn dәrhal olmasa da ölür, Allah şahiddi ki, ölür!
Qanuna әmәl elәyәn kişilәr hәlә qalıb, bizim ailәdә, Robin,
qanunlara vә adәtә hörmәt elәyirlәr, hә, adәtә dә, әgәr
bütün kişilәr mәhv olsa, ölәnlәrin intiqamını almaq üçün
Lolinya Moskoso vә Adeqa Beyra qalacaq, hәr ikisi qoçaq
vә lәyaqәtlidilәr. Onlar da ölsә, mәn qalacağam; qoy Allah
mәni bağışlasın, özümü öymәdәn deyirәm.
Katuxa Bainte üzmәyi bacarmır, Lusio Mouronun
dәyirman nohurunda gülmәkdәn uğunaraq lümlüt çimәndә,
az qalır boğulsun.
– Lәnәtә gәlmiş, dalına zәli yapışdıracağam, bir irisini
dә qabağına!
– Yox, tuta bilmәzsәn!
– Baxarsan!
Dәyirmançı Lusio Mouro mәclislәrin gülü idi, müqәddәs
Martin gününün sәhәri Kasmoninyoya gedәn yolda meyidini
tapdılar, bir güllә başından, biri dә kürәyindәn, kimin
vәrdişi olduğu aydındı, şapkasının günlüyündә dә naz
çiçәyi. Katuxa Bainte onu tәmtәraqsız dәfn elәdi.
– Sәnin qohumundu?
– Hә, o, suların ağasıdı.
Hәr qaya yarığında qan lәkәsi var, gül bitirmәk üçün
kifayәtdi, göz yaşı da var, adamlar onu görmürlәr, çünki
şehә oxşayır, soxulcanlar, köstәbәklәr onu hiss elәyirlәr,
işıldaquşlar öz fәnәrlәrini yeni ilә qәdәr söndürüblәr, bu il
milad bayramı çox kәdәrli keçәcәk.
– Yeni il nә vaxt gәlәcәk?
– Bilmirәm, mәncә, hәmişә olduğu vaxtda.
Lusio Mouronun ayağındakı xora sağaldı, onu Katuxa
Bainte qurumla vә adi sözlәrlә sağaltdı: lәnәtә gәlmiş çirk,
get, yoxsa müqәddәs ata soba qurumu sürtәcәk! Heyif ki,
Lusio Mouronu sağalandan sonra öldürdülәr.
267
dağlarda qәtlin üstündәn elә-belә keçmirlәr, burada öldürәn
– ölür, bәzәn dәrhal olmasa da ölür, Allah şahiddi ki, ölür!
Qanuna әmәl elәyәn kişilәr hәlә qalıb, bizim ailәdә, Robin,
qanunlara vә adәtә hörmәt elәyirlәr, hә, adәtә dә, әgәr
bütün kişilәr mәhv olsa, ölәnlәrin intiqamını almaq üçün
Lolinya Moskoso vә Adeqa Beyra qalacaq, hәr ikisi qoçaq
vә lәyaqәtlidilәr. Onlar da ölsә, mәn qalacağam; qoy Allah
mәni bağışlasın, özümü öymәdәn deyirәm.
Katuxa Bainte üzmәyi bacarmır, Lusio Mouronun
dәyirman nohurunda gülmәkdәn uğunaraq lümlüt çimәndә,
az qalır boğulsun.
– Lәnәtә gәlmiş, dalına zәli yapışdıracağam, bir irisini
dә qabağına!
– Yox, tuta bilmәzsәn!
– Baxarsan!
Dәyirmançı Lusio Mouro mәclislәrin gülü idi, müqәddәs
Martin gününün sәhәri Kasmoninyoya gedәn yolda meyidini
tapdılar, bir güllә başından, biri dә kürәyindәn, kimin
vәrdişi olduğu aydındı, şapkasının günlüyündә dә naz
çiçәyi. Katuxa Bainte onu tәmtәraqsız dәfn elәdi.
– Sәnin qohumundu?
– Hә, o, suların ağasıdı.
Hәr qaya yarığında qan lәkәsi var, gül bitirmәk üçün
kifayәtdi, göz yaşı da var, adamlar onu görmürlәr, çünki
şehә oxşayır, soxulcanlar, köstәbәklәr onu hiss elәyirlәr,
işıldaquşlar öz fәnәrlәrini yeni ilә qәdәr söndürüblәr, bu il
milad bayramı çox kәdәrli keçәcәk.
– Yeni il nә vaxt gәlәcәk?
– Bilmirәm, mәncә, hәmişә olduğu vaxtda.
Lusio Mouronun ayağındakı xora sağaldı, onu Katuxa
Bainte qurumla vә adi sözlәrlә sağaltdı: lәnәtә gәlmiş çirk,
get, yoxsa müqәddәs ata soba qurumu sürtәcәk! Heyif ki,
Lusio Mouronu sağalandan sonra öldürdülәr.
267
