Page 254 - Sela

İLO XOSE SELA

– Elә fikirlәşirsәn?
– Əminәm! Bütün dünya çalxalanır, heç kim dә ağlın
sәsinә qulaq asmaq istәmir.
Senyorita Ramona külqabını Robin Lebosana tәrәf
itәlәyir.
– Külü yerә tökmә.
– Bağışla.
Senyorita Ramona narahatlığını gizlәdә bilmir.
– Hә, hәqiqәt odur ki, elә bu kor, kütbeyin mübarizlәr
satqın olurlar, tezcә quduzluğa yoluxurlar, üstәlik dә,
çaşırlar, baş verәnlәrdәn sәn nәsә anlayırsan? Onlar
әsәbilәşirlәr, hirslәnirlәr, qәzәbli adam isә әqrәbdәn pisdi.
– Allah sonrasından saxlasın!
Qәdimlәrdә Müqәddәs torpağa piyada getdiklәri kimi,
kişilәr sevgililәrinin gözünün rәnginә, buludların rәnginә,
yol qırağındakı meyvәlәrin dadına, gülә qonmuş arıya,
sәhraların, çәmәnlәrin qoxusuna görә baş götürüb gedirlәr;
şimala gedirik, cәnuba gedirik, bәrk gedirik, ayağımızı
zorla sürüyürük, mәhv oluruq vә heç vaxt öz evimizi
tapmırıq. Martinyo Fruimenin adamlarını Kuenka әyalәtinә,
Belinçona ot çalımına gedәndә bir neçә dәfә yolda
saxlamışdılar. Rosaliya de Kastronun “Kastiliyadan gәlәn
kastiliyalılar” şeiri yadındadı? Doqquz kişi, altı qadın biçinә
gedirlәr, biri yolda doğur, bunlardan başqa, altı-yeddi yaşlı
üç uşaq da olur. Martinyo Fruime öz adamlarına dedi:
– Görürsünüz, nә baş verir, mәnә elә gәlir, evә qayıtmaq
yaxşıdı, burada hamımızı öldürәcәklәr, birimiz dә sağ
qalmayacağıq.
– Yaxşı, ancaq deyirlәr, Qaleyredә faşistlәr ağalıq elәyir.
– Bizә nә? Ev evdi, torpaq – torpaqdı, kim ağadı, o da
ağalıq elәyir.
– Hә, elәdi.
Onlar Taxodan xeyli uzaqdaydılar, gecә qayıdanda
Qütb ulduzuna, Ay işığına istiqamәt götürürdülәr, gündüzlәr

254