Page 199 - Sela

İki ölü üçün mazurka

döşlәrinә baxıb yerindәn tәrpәnmirmiş; kuzinamın döşünә
baxmaq hәmişә xoşdu, tәәccüblü orasıdı ki, alabalıq adaxlı
kimi baxırmış.

Sahildә daşın üstünә çıxan Monço Preqisas dәlә ilә
dövşanın kuzinamın döşünә necә heyran-heyran tamaşa
etdiklәrini görmüşdü.

– Heyvanları bir görәydiniz, onların necә instinktlәri
var!

Adolfito Penuta Auqalevada – Çokeyro, Mariya
Auksilyadora Porrasın adaxlısı idi, tezliklә ölәcәyini düşünüb
qız onu atmışdı vә öz qәrarını tutarlı dәlillәrlә
әsaslandırmışdı:

– Nә deyirsiniz deyin, o tezliklә ölәcәk, әlindәn tutan
kimi hiss elәyirsәn. Tezliklә ölәcәk, cansız bәdәninә baxmaq
kifayәtdi, onu Georginaya verirәm, qoy o yas tutsun,
istәmirәm bakirәliyimi meyit alsın.

– Mariya Auksilyadora, mәgәr sәn hәlә qızsan?
– Sus, axmaq! Sәnin nә dәrdinә?
– Üzr istә, Mariya Auksilyadora! Üstümә qışqırma!
Adolfito Çokeyro Georgina ilә evlәndi vә çox davam
gәtirmәdi, Allahın hökmüylә hәlә yaşayardı, ancaq arvadının
xәyanәtinә tab gәtirmәdi, şkafın taxtasından özünü asdı;
bәzilәri deyirdi ki, onu otların hәlimiylә arvadı zәhәrlәyib,
kim bilir. Hakim şkafın qapısını açıb başının üstündә meyiti
görәndә әmәllicә qorxmuşdu.
– Sәnin ananı! Yaramaz ölü! Qonağı qarşılamağına bax!
Karmelo Mendes istintaq zamanı Georginanı müşayiәt
elәyirdi vә hakimdәn gizlin әlini işә salırdı.
– Sakit ol, Mendes, hәr şey qurtaranda oynaşarıq.
– Necә istәyirsәn, sevgilim, hәmişә sәnә qulaq asdığımı
bilirsәn, sәnin istәyin, mәnim dә istәyimdi.
Monço Preqisas kuzinaları Georgina vә Adel, hәmçinin
onların anası haqqında sevgiylә danışır:

199