Page 111 - Sela
P. 111
Paskual Duartenin ailəsi
da nәfәs dәrmәdәn ürәyini boşaldırdı. Bir dәfә mәni yanına
çağırıb, Meridaya, don Xoakin Barrero Lopesә yazdığı ağzı
yapışdırılmamış zәrfi (dedi ki, ürәyinizdәn keçsә, oxuya
bilәrsiniz) göstәrdi vә baş açmadım mәndәn xahiş, ya әmr
etdi:
– Mәni aparanda, bu mәktubu götürün, kağızları sәliqәylә
toplayıb, hamısını bir yerdә bu senyora göndәrin, başa
düşdünüz?
Sonra gözümә elә müәmmalı tәrzdә baxdı ki, canıma
vic-vicә doldu:
– Tanrı buna görә sizә әvәzini verәr, mәn ondan xahiş
elәyәrәm!
Bunda pis bir şey görmәyib, onun xahişini yerinә
yetirdim, çünki mәrhumların son istәyinә hörmәt etmәyә
öyrәşmişәm.
Onun ölümünә gәlincә, sizә bir şeyi deyәcәyәm: çox
adi vә miskin bir ölümdü. Əvvәl-әvvәl özünü çәkib, hamının
qarşısında bәyan etdi: “Tanrı bilәn mәslәhәtdi!” Belә ki,
çaşıb qaldıq, ancaq çox tezliklә bütün әdәb qaydalarını
unutdu. Eşafotu görәndә huşunu itirdi, ayılanda isә fәryad
qopardı ki, ölmәk istәmir, onu öldürmәyә haqları yoxdu;
axırda onu kәtilә sürüyüb aparmalı oldular. Hәbsxana
kapellanı, hәqiqәtәn, müqәddәs insan olan Santyaqo atanın
uzatdığı xaçı son dәfә öpdü vә öz hәyatını әn şәrәfsiz, әn
biabırçı vәziyyәtdә sona çatdırdı: әtrafdakılara hörmәt
qoymadan tüpürür, tәpik atırdı, ölüm qarşısında qorxaqlığını
hamıya açıb göstәrirdi. Xahiş elәyirәm, kitab çap olunanda,
mümkünsә, mәnә bir yox, iki nüsxә yollayın – ikincini
bizim leytenant üçün – o, mәnә vәd edib ki, әgәr etiraz
etmәsәniz, bağlamanın haqqını ödәyәcәk. Xahişinizi yerinә
yetirdiyimi güman edirәm, hәmişә qulluğunuzda hazıram.
Sesareo Martin
111
da nәfәs dәrmәdәn ürәyini boşaldırdı. Bir dәfә mәni yanına
çağırıb, Meridaya, don Xoakin Barrero Lopesә yazdığı ağzı
yapışdırılmamış zәrfi (dedi ki, ürәyinizdәn keçsә, oxuya
bilәrsiniz) göstәrdi vә baş açmadım mәndәn xahiş, ya әmr
etdi:
– Mәni aparanda, bu mәktubu götürün, kağızları sәliqәylә
toplayıb, hamısını bir yerdә bu senyora göndәrin, başa
düşdünüz?
Sonra gözümә elә müәmmalı tәrzdә baxdı ki, canıma
vic-vicә doldu:
– Tanrı buna görә sizә әvәzini verәr, mәn ondan xahiş
elәyәrәm!
Bunda pis bir şey görmәyib, onun xahişini yerinә
yetirdim, çünki mәrhumların son istәyinә hörmәt etmәyә
öyrәşmişәm.
Onun ölümünә gәlincә, sizә bir şeyi deyәcәyәm: çox
adi vә miskin bir ölümdü. Əvvәl-әvvәl özünü çәkib, hamının
qarşısında bәyan etdi: “Tanrı bilәn mәslәhәtdi!” Belә ki,
çaşıb qaldıq, ancaq çox tezliklә bütün әdәb qaydalarını
unutdu. Eşafotu görәndә huşunu itirdi, ayılanda isә fәryad
qopardı ki, ölmәk istәmir, onu öldürmәyә haqları yoxdu;
axırda onu kәtilә sürüyüb aparmalı oldular. Hәbsxana
kapellanı, hәqiqәtәn, müqәddәs insan olan Santyaqo atanın
uzatdığı xaçı son dәfә öpdü vә öz hәyatını әn şәrәfsiz, әn
biabırçı vәziyyәtdә sona çatdırdı: әtrafdakılara hörmәt
qoymadan tüpürür, tәpik atırdı, ölüm qarşısında qorxaqlığını
hamıya açıb göstәrirdi. Xahiş elәyirәm, kitab çap olunanda,
mümkünsә, mәnә bir yox, iki nüsxә yollayın – ikincini
bizim leytenant üçün – o, mәnә vәd edib ki, әgәr etiraz
etmәsәniz, bağlamanın haqqını ödәyәcәk. Xahişinizi yerinә
yetirdiyimi güman edirәm, hәmişә qulluğunuzda hazıram.
Sesareo Martin
111
