Page 87 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Tamaz ×iladze

Gözünü açanda yerdә uzanmışdı, hәmin cavan oğlan dәsmalla
üzünün qanını silirdi. Sonra tәyyarәçi ona yaxınlaşıb, yerdәn
qaldırdı vә ağzını qulağına yaxınlaşdırıb pıçıltıyla dedi:
– Bağışla, qardaş, bilmirdim.
Uça heç nә demәdәn çevrilib kәnara doğru addımladı.
Bilmirdim... Bilmirdim... Nәyi bilmәliydi axı? Nәyi bil -
mәk lazım idi? Nәyi?..
Çobanyastığı ilә bәzәnmiş çöllükdә heç kәs görünmürdü.
Tsiraya çatanacan xeyli getmәli oldu. Tsira uzanıb әllәrini
başının altına qoymuşdu, sәmaya baxırdı. Uça onun böyründә
oturdu, çobanyastığı qırdı vә lәçәklәrini dişi ilә qoparmağa
başladı. Tsira başını döndәrib ona elә baxdı ki, elә bil indicә
görürdü. Dikәlib әllәrini onun dizinin üstünә qoydu, başını
qaldırıb onun gözlәrinә baxdı vә gülümsündü. Gözlәri yaşla
dolmuşdu:
– Neynirdin mәnim kimi sәfeh arvadı?
Dәnizin sahilindә, daş dalğaqırandan bir az aralıda rәng -
bәrәng taxtalardan tikilmiş daxma vardı. Daxmada qadın balıq
qızardırdı. Onun tabaşir kimi ağ, ensiz gözlәri vardı.
Çox istiydi. Üstündә tava olan neft pilәtәsi tüstülәnirdi.
– Sәn mәnim arvadım olmalıydın, – Uça qadına deyirdi.
– Ya dındadırmı ki, biz bir-birimizi sevirdik? Mәn sәni çoxdan
tanıyıram.
Qadının qar kimi ağarmış saçlarına baxanda tәsirlәnir,
ağla mağı gәlirdi.
Qadın gülürdü, bıçaq tutmuş әlinin arxası ilә alnına tökül -
müş saçlarını düzәldirdi.
Uçanı soyuq tәr basmışdı, inanırdı ki, hәr şey hәqiqәtdir, 87
qız onu sevir, aldatmır.
– Sus, – qız dillәndi, – danışma!
– Biz xoşbәxt ola bilәrdik!
– Ts-s, – qız tәkrar etdi, – Ts-s! Dinmә!
İndi qız hәr iki әlini sinәsinә sıxmışdı, elә bil harasısa
ağrıyırdı vә iniltisini güclә boğurdu.
– Bir şey de! – Uça qışqırdı.