Page 81 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Tamaz ×iladze

Sonra hәr şey öz köhnә axarına qayıtdi. İndi evә qayıtmağa
tәlәsirdi. Sevinirdi: Tsira hәmişә darvazanın ağzında gözlәyir,
uzaqdan görәn kimi ona sarı qaçırdı. Uça isә o tәrәf-bu tәrәfә
baxırdı, belә arvadının olduğuna görә qonşulardan utanırdı.
Amma o sevinirdi, hәm dә yalnız sevinmirdi, özünü bәxtәvәr
sayırdı.
“Görürsәn, xoşbәxt olmaq üçün insana çox az şey lazım -
dır. Sәnә daha nә lazımdır, ay sәfeh?” – öz-özünü danla yırdı.
Amma yenә dә elә bil nәyisә çatmırdı, heç özü dә bilmirdi
nәyi çatmır. İllәr isә bir-birini әvәzlәyirdi. Bir... iki... üç...
dörd....
Vaxt tez keçirdi. Bәlkә, ona görә ki, hәmişә sabahkı günü
gözlәyirdilәr, sanki sabah arzuları çin olacaqdı. Sabah...
sabah... sabah... bu günü hesaba almırdılar – tәki gün tez
keçәydi, qaranlıq tez düşәydi. Elә bil bu gün gördüklәri iş
vacib deyildi, әn başlıcası sabah olmalıydı. Sabah... O,
Tsiranın yavaş-yavaş dәyişdiyini görürdü. Daha evdәn eşiyә
çıxmaq da istәmirdi, sanki hәr şeyә marağını itirmişdi.
– Biz nә üçün yaşayırıq! – Bir dәfә hәyәcandan titrәyәn
sәslә soruşdu.
Hiss olunurdu ki, bu sual çoxdandır ona rahatlıq vermir.
Onda da belәcә qaranlıqda uzanmışdılar. Bayırda yağış yağır,
çağlayan dәnizin gurultusu eşidilirdi.
– Necә yәni nә üçün? – arvadına cavab verdi, ancaq
Tsiradan sәs çıxmadı.
– Biz! Biz nәdәn ötrüyük? – Tsira yenә dillәndi, sәsi
titrәyirdi.
O, dirsәklәri üstündә dikәlib arvadına baxdı:
– Nә oldu yenә sәnә? 81
Qadın yorğanı başına çәkib susdu.
İki il әvvәl hәmişәki kimi dәnizdәn qayıdanda evә
çatmamış ona xәbәr verdilәr:
– Arvadını tәyyarә meydanında görüblәr, tәyyarәçilәrdәn
qohumu-zadı yoxdur ki?
– Tәyyarә meydanında? – o, tәәccüblәndi. – Tәyyarә
meydanında Tsiranın nә işi var? Tәyyarә meydanı qәsәbәdәn