Page 47 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Cabua Amirecibi

göz gәzdirdi. Sonra erkәk yırtıcının yanağında buraxdığı dәrin
çapığı әliylә yoxladı, sinәsinә vә qollarına baxdı, ağır söyüş
söyüb, dişi vaşaq tәrәfә getdi. Buna “getmәk” demәk olmazdı,
o, böyük çәtinliklә yeriyir, sәndirlәyirdi. Yolda ayağı daşa
ilişdi, az qala yıxılacaqdı.
Dişi yırtıcı sonunun çatdığını hiss edirdi, bәdәnini xof
bürümüşdü. O qәdәr qan itirmişdi ki, tәrpәnmәyә gücü
qalmamışdı, astadan zingildәyirdi. Әlindә xәncәr tutmuş
kişinin yaxınlaşdığını görәndә, birtәhәr gücünü toplayıb, onun
üstünә atıldı. Xәncәr kişinin әlindәn sürüşüb çıxdı, ağaca dәyib
harasa düşdü. Onu axtarmağa vaxtı yox idi. Kişi әllәrini
yırtıcının boğazına keçirtmәk istәdi. Yırtıcı canfәşanlıqla
özünü müdafiә etmәyә çalışır, hәtta bәzәn onu üstәlәyirdi.
Axırda kişi fürsәt tapıb yırtıcının boğazından yapışdı, lakin
artıq gücü qalmamışdı. Yoxsa onu da dili çıxanacan boğar,
qaldırıb daşlara çırpardı. Vaşaq da taqәtdәn düşmüşdü, әslindә,
müqavimәtә çoxdan son qoymalı, taleyiylә barışmalı idi.
Amma belә şeylәr yırtıcının ağlına gәlmirdi. Kişi yırtıcının be-
lini ağaca dayayıb, var gücü ilә boğazını sıxdı... elә bu vaxt
lap yaxından, vur-tut otuz metr mәsafәdәn kimsә atәş açdı.
Vaşağın bәdәni birdәn-birә torba kimi sallandı.
Kişi heyrәtlә әlindәki yırtıcıya baxırdı. Güllә gicgahından
dәymişdi. Kişi hiddәtlәndi, hirslә әllәrini göyә qaldırıb
qışqırdı:
– Kimdir?!. Kim atdı?!
Amma yaxınlıqda heç kәsi görmәdi, yenidәn әlindәki
yırtıcıya baxdı, onu lazımsız әşya kimi ağacın altına tulladı.
Kolluqdan xışıltı vә şaqqıltı eşidildi. Hiss etdi ki, kimsә 47
ona tәrәf qaçır. Dәrhal әlini uzadıb xәncәri götürdü vә sәs
gәlәn tәrәfә boylandı.
Tüfәngli bir kişi idi. Yaxınlaşdı, yaralını başdan-ayağa
süzdü, gözlәrindә xof şimşәklәri çaxdı, bir neçә addım da atıb
dayandı. O, heyrәtlә kişinin parça-parça olmuş paltarına,
tamam qana bәlәnmiş bәdәninә baxır, gözlәrinә inana bilmirdi.
Nәsә demәk istәdi, amma dili topuq vurdu, sәsi çıxmadı.