Page 46 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

bahasına olursa-olsun, ayağa qalxmaq lazımdır. Diz çökmüş
adamı mәğlub etmәk asandır. Böyük әziyyәtlә ayağa qalxdı.
Belini dikәltdi, xәncәrini çәkib öz-özünә dedi:
– Nәsә etmәk istәyirdim... Hә, çayın dibi! Çayın sağ tәrәfi
ilә gedәcәyәm, o tәrәf sakitlikdir...
Başını çevirib çayın dibinә baxdı, heç nә görә bil -
mәyib fikirlәşdi ki, yәqin kor olub. Qorxudan sarısını udmuş
kişi çay daşlarının üstündә heysiz dayanmışdı, zәrrә qәdәr dә
gücü qalmamışdı. Artıq fikirlәşmәyә belә heyi yox idi. Hәyat
varlıq vә yoxluq arasında sıxışıb qalmışdı. Görәsәn, onu
qarşıda nә gözlәyirdi? Ölüm başının üstünü almışdı, amma
deyәsәn, bu dәfә dә hәyat qalib gәlәcәkdi… Kişi yavaş-yavaş
hәrәkәtә gәldi, yenidәn özünü güclü hiss etmәyә başladı.
– İşıq! – O, sakitcә köksünü ötürdü. Hiss olunurdu ki,
gözlәrinә yenidәn işıq gәlәcәyinә inanır; inamı elә böyük, elә
güclü idi ki, bәlkә, kor olmuş gözlәriylә dә görә bilәrdi.
Köynәyinin qoluyla gözlәrinin altında laxtalanmış qanı
tәmizlәdi. Göz qapaqları öz adi rәngini aldı, gözlәri açıldı. O,
artıq hәr şeyi – tünd-yaşıl yarpaqları da, torpağı isidәn gün
işığını da, sağ tәrәfindә yerә düşmüş xәncәri dә aydın görürdü.
Kişinin gözlәrindә sevinc vә fәrәh qığılcımları parladı.
Dәrindәn nәfәs alıb vәziyyәti götür-qoy elәdi. Dişi yırtıcı
gözünә daha tәhlükәsiz göründü. Fikirlәşdi ki, erkәk yırtıcıya
hücum çәkmәk daha mәqsәdәuyğundur. Vәhşi pişik kişinin
üstünә gәldiyini görüb müqavimәt göstәrmәk istәdi, amma elә
bu an xәncәr qabırğalarının altına saplandı. Vaşaq pәncәlәrini
bir-iki dәfә havada oynadıb cansız halda yerә yıxıldı.
46
Kişi әtrafı süzdü. Erkәk yırtıcı hәrәkәtsiz idi. Ölümcül yara
almış dişi yırtıcı zingildәyir, yerindә çapalayırdı. Düşmәn
zәrәrsizlәşdirilmiş, tәhlükә aradan qalxmışdı. Kişinin gәrilmiş
bәdәni yavaş-yavaş boşalmağa, sakitlәşmәyә başladı.
“Cәhәnnәm olsunlar! Onları öldürmәk fikrim yox idi”, –
o fikirlәşdi, erkәk yırtıcıya yaxınlaşıb, ona tәpik ilişdirdi.
Zığ-zığlar ucadan, sәs-sәsә verib cikkildәşirdilәr, sanki
meşәnin bütün quşları ora yığışmışdı. Kişi boylandı, meşәliyә