Page 379 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

David Kartveliøvili

tәskinlik vermәk istәyir, amma ürәk elәmirәm. Yazıq! Onun
dәrdi olduğunu heç ağlıma gәtirmәzdim. Bәs belә, gör nә
müddәtdi birgә işlәyirik, amma bir-birimizin haqqında heç nә
bilmirik.

20
Yataq otağımın pәncәrәsindәn müqәddәs Georgi kilsәsi
görünür. İndi gecәdir, kilsә qızılı rәngә boyanıb. Kilsәyә baxa-
baxa xaç çevirib dua oxuyur, duada Sofonun körpәsinin adını
çәkirәm, daha doğrusu, uşağın adını bilmәdiyimdәn “Sofonun
mәrhum körpәsi” deyirәm...
Yatmağa hazırlaşır, mobil telefonu söndürüb kiçik dolabın
üstünә qoyuram. Sonra soyunub adyalın altına girir, başımı
bürüyürәm. Yuxulamağa çalışıram. Baş tutmur. Arabir Sofoya
zәng elәmәk istәyirәm, başsağlığı göndәrmәk dә ürәyimdәn
keçir, amma düz-әmәlli bir qәrar verә bilmirәm. Axırda yuxu
mәni tutur.

21
Son...
Sәhәr oyanıb әvvәlcә telefona zәng, yaxud mәlumat gәlib-
gәlmәdiyini yoxlayıram. Sofodan mesaj gәlib. Hәyәcanla oxu -
yuram:
“Deyәsәn, sәni dünәn әmәlli-başlı çәtinә saldım. Bağışla,
sadәcә müsabiqә üçün hekayә yazıram, sәn dә mәnim
qәhrәmanı msan. “Ekstremal vәziyyәt”dә özünü necә aparaca -
ğını bilmәk istәyirdim. Hәr şey qaydasındadı. Öpürәm”.
Mesajı dönә-dönә oxuyuram. Axırda başa düşürәm ki, 379
mәn müәllif yox, personajam. Tәbәssümümü saxlaya
bilmirәm. Telefonu çarpayının üstünә atıb vanna otağına gedir,
soyuq duşun altına girirәm.