Page 330 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Hәmin mәqamda da külqabı әlimdәn düşdü.
Arı sancmış kimi pәncәrәdәn geri çәkilir, pәrdәnin
arxasında gizlәnir, tәrpәnmәyә qorxuram. Ürәyim ağzıma
gәlir, sonra çәnәm әsmәyә başlayır. Әyilib soyuq plitәlәrin
üzәriylә üzbәüz divara sürünür, nәhayәt, qәddimi düzәldib,
mәşq etdirdiyim gözlәrimin ucuyla gülümsәyәn cavan oğlanı
görürәm. Alnını pәncәrәyә dayayıb mәtbәximizә baxmağa
çalışır.
Mәni axtarır. Boynunda iki dәfә dolanmış, ucları qarnının
üstünә düşәn qәhvәyi rәngli şәrf var. Gülümsәyir. Geri çәkilib
gizlәnirәm, hesablamama görә qapıyacan üç addım olmalıdı,
әgәr ayağım bir şeyә ilişmәsә, xatasız-bәlasız vә nәzәrә çarp-
madan mәtbәxdәn çıxacağam. Nuqzarın vaxtında taxtın üstünә
sәrdiyi adyalın altına girir, quyruğu qopmuş kәrtәnkәlә kimi
sakitcә uzanıram. Hәlә dә özümә gәlә bilmirәm. Yox, Nuqzara
bir söz demәk lazım deyil. Kişilәr uzaqdan-uzağa da olsa,
mülkiyyәtlәrinә tәcavüz olunmasına dözmürlәr.
Maraqlıdı, o kimdi? Çox güman ki, mәnә әvvәllәr dә göz
qoyub. Mәn dә yelbeyinәm – pәncәrәnin qabağında lüt
dayanıram, elә bilirәm heç kәs görmür.
– Nә olub? – Nuqzara elә gәlir, hәddәn artıq hәyәcan -
lıyam.
– Heç nә... – deyib, iki il әvvәl üzәrimә götürdüyüm vәzi -
fәni vicdanla yerinә yetirmәyә çalışıram. Getmәzdәn qabaq
pәncәrәyә nәzәr salmağa özümdә güc tapıram. Üzbәüz
pәncәrәdә heç kәs yoxdu. Bәlkә, gözümә görünüb?
Amma mәnim kimi darıxdırıcı adamın gözünә qarabas-
330 malar görünmür, ona görә dә pәncәrәdәn görüş davam elәyir.
Nuqzar vanna otağında olduğu müddәtdә xalatımı geyinib,
әlimdә siqaret mәtbәx pәncәrәsinin qabağında dayanıram.
Qәhvәyi şәrfli kişi mәni görüb salam verir. Siqaret çәkir,
gülümsәyir, tәdricәn әmin oluram ki, o elә mәnim yeganә
saydığım hәmin adamdı, onun xәtrinә gecә sәhәrәcәn yoru-
lub-usanmadan yun köynәk toxuyar, lәzzәtli bir şey bişirmәk
üçün kulinariya kitabını әlәk-vәlәk elәyәrәm. O isә qәhvәyi