Page 30 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Abdulla, neynirsәn belә hәyatı? Kimin üçün yaşayırsan? Sonra
özümdәn soruşdum ki, Abdulla Kәrim, sәnin arvad-uşağını
kim mәhv etdi? Ailәni kim dağıtdı? Dustaqxanaya kim
göndәrdi? Doğmaca әmin oğlu Mustafa – Mustafa Xәlil oğlu!
Bunları fikirlәşәndә tüstüm tәpәmdәn çıxdı, dözmәyib yola
düşdüm.
– Abdulla Kәrim, Hüseyndәn ailәnin başına gәlәnlәri
öyrәnәnәdәk ürәyindә Mustafanı öldürmәk istәyi var idimi?
– Allaha and olsun ki yox! Vallah, istәmirdim!
– Davam edin.
– Necә getdim, bilmirәm. Kәndir götürdüm, bacadan
düşdüm. Mustafa bәrk yatmışdı. Zeynәb oyanıb çırağı
yandırdı. Dedim, Zeynәb, әgәr çığırsan, Mustafanı öldürә cә -
yәm. Sonra Mustafanı oyatdım, xәncәri ürәyinә dirәyib dedim:
“Mustafa, de görüm, uruslardan mallarını necә aldın, Abdul -
lanı necә hәbsxanaya göndәrdin?” Mustafa dedi ki, Abdulla,
cöngәni biz oğurladıq, sәni qәsdәn axtarmağa göndәrdik.
– “Biz”, yәni kimlәr? Mustafadan başqa kimlәr varmış?
– Ar vişi.
– Davam edin.
– Mustafa dedi: bilirdik ki, Abdulla öz cöngәsini axtar -
mağa gedәcәk. Atlanıb Marneuliyә doğru getdik. Yağışlı gecә
idi. Milis izimizә düşüb bizi tapa bilәrdi, ona görә dә mәn izi
itirmәk üçün sәnin evinә gәldim, oraya bir az oğurluq mal
qoyub aradan çıxdıq.
– Bәs o ruslar niyә sәnin üzünә durdular?
– Ona görә ki, mәn vә Mustafa әmiuşağıyıq, bir-birimizә
30 elә oxşayırıq, sanki bir almanı yarıya bölüblәr. Bәzәn kәnddә
bizi dәyişik salırdılar.
– Sonra, sonra?
– Gözümü qan örtdü. Zöhrә yadıma qüşdü... Arvadım
Fatma, oğlum Vәli yadıma düşdü... xәncәri Mustafanın boğa -
zına çәkdim.
– Sonra nә oldu?
– Sonra... Ar visi, yadımda deyil.