Page 35 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Konstantin Qamsaxurdia

sahilinә gedib, sübhçağı meşә әtrafında erkәk qırqovulların
havalanmasına tamaşa etmәk deyildi. Yox, ertәsi gün Nodar
qәrb cәbhәsinә gedirdi. Muxran şәrabını kefsiz içirdik.
Sükutu divar saatının ahәngdar çıqqıltısı pozurdu.
Üç ayda Nodarın gicgahları ağarmışdı. Ağarmış saçları
müxtәlif rәnglәrә çalırdı. Onu nәyәsә vadar elәmәk, ondan heç
nә eşitmәk istәmirdim, istәmirdim ki, başına gәlәnlәri yenidәn
yaşasın. Әvәzindә ona ağ Muxran şәrabı tәklif elәyir, Alazani
sahilindә, sәhәrәcәn yanan tonqalın әtrafında keçirdiyimiz
günlәri yada salır, onu ruhlandırmağa çalışırdım.
– Özün yaxşı bilirsәn, sәlis danışmağı o qәdәr dә
bacarmıram, yazı-pozudan da bir elә başım çıxmır, ancaq
müharibәdә gördüklәrimi böyük söz ustadları belә, kağıza
köçürmәk iqtidarında deyil, çünki bunları sözlә ifadә etmәk
olmaz.
Bu sözlәri kapitan Çirideleli – sözün hikmәtini bilәn,
müharibәlәrdә böyük fәdakarlıq göstәrmiş igid deyirdi.
Sәhәrә kimi oturub söhbәt etdik. Gözlәrimi saata
zillәmişdim. Qorxurdum ki, qonağım qatara geciksin.
Dәhlizdәn uşaqların ayaq sәslәri eşidildi. Balaca Zviadım
başlığı başına sarıyıb, tüfәngi çiyninә almışdı.
– Gәl dayına yaxşı yol de, – onu çağırdım.
Zviad ordeni, tapançası, rombları vә parıltılı qotazı
olan dayısına baxıb sevincini gizlәdә bilmir, gözlәri
parıldayırdı.
– Mәnim dә bu yaşda oğlum var, – Çirideleli dedi. –
İnandırım sәni, hәlә sağ ayağımın ağrıları keçmәyib, ancaq
yenidәn orduya qayıdıram ki, faşizmin kökünü qazıyaq, 35
üçyaşlı uşaqlarımızın gәlәcәkdә qan tökmәsinә ehtiyac
qalmasın.
Zviadın başlığı kapitana bir әhvalatı xatırlatdı, mәn dә hәr
şeyi olduğu kimi bura yazdım:
“Bir hәftәydi ki, Qәrb cәbhәsindә döyüşürdük. Belarusun
kiçik bir şәhәri üç dәfә әldәn-әlә keçmişdi. Yeddinci gün
faşistlәr yenidәn hücuma başladı. Hәmin hәftәnin birinci günü