Page 34 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

GÜRCÜ BAŞLIĞI

axşam Tbilisidә işıqların kәnardan görünmәmәsi
Oüçün pәrdәlәri çәkmişdilәr. Mavi rәngli lampanı
yandırmağa әrinmiş, ona görә dә mәhkum olunmuş kimi
qaranlıqda oturmuşdum. Ötәn gecәni sәhәrәcәn yatmamışdım.
İndi dә saatın cingiltisinә oyanmışdım. On ikiyәcәn saydım.
Yenә sayı qarışdırdım. Dәhlizdәn zәng sәsi eşitdim. Elә
bildim, bütün bunlar qarabasmadır.
Qapının zәngi yenidәn çalındı.
Kim olduğunu soruşmadan qapını açdım. Enlibilәk,
divәoxşar bir adam dәhlizә girdi. Alaqaranlıqda qırmızı ordu
әsgәrinin cizgilәrini sezdim. Namәlum adam mәni qucaqladı.
Köhnә dostum Nodar Çiridelelini tanıdım. İllәr boyu
onunla birgә dәfәlәrlә ova çıxmışdıq. O, mәhz bu vaxtlar gәlәr,
zәng edәrdi, qapını açardım, sonra bir neçә saat oturub azca
içәr, patrondaşımızı hazırlayıb gecәyarısı maşına әylәşәr,
Kaxetә tәrәf gedәrdik.
Ordudan tәrxis olunub, yenә mәnim yanıma gәlib. Ona
tanış olan dәhlizdәn keçib iş otağıma doğru getdi. Yeriyәndә
protezli adamlar kimi sağ ayağını çәkirdi. Nodar iş otağıma
dәhşәtli müharibәnin ab-havasını gәtirәn ilk qonaq idi. O, elә
bil iş otağımdakı şkaf vә rәflәrdә ağzınacan dolu kitabları ilk
dәfә görürdü.
Әtrafa sükut çökmüşdü, yalnız zamanı biçib-tökәn divar
saatının çıqqıltısı eşidilirdi.
34 – İnsanı sükut kimi heç nә tәәccüblәndirә bilmәz, – Nodar
deyirdi. – Üç aydır, topların sәsindәn uzağam. Amma bir
müddәt sakitlikdә qalandan sonra, yenә dә hәmin gurultuları
eşidirәm. Tәsәvvür elә, topların gurultusuna elә öyrәşmişәm
ki, bәzәn bu dünyada hәlә dә sakitlik hökm sürәn yerlәrin
olduğuna tәәccüblәnirәm.
Yazı masamın yanındakı dairәvi stolun arxasında otur -
muşduq, gecәni oyaq qalmağımızın sәbәbi isә Alazani çayının