Page 292 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

cavan qadınlar tutulurlar: ümumi zәiflik, arıqlama, iştahsızlıq,
hәzm sistemindә pozğunluq baş verir; uzun çәkir; xәstәliyi
doğuran sәbәblәr mәlum deyil; bәzәn müalicә olunur. Amma
bütün bunlar hәqiqәtә oxşamırdı. “Yәqin, Oksana QİÇS-ә
yoluxub, QİÇS-ә... QİÇS-ә...”
Hamımızın әhvalı korlanmışdı. Oksanadan, onun qorxunc
xәstәliyindәn, doqquz çamadanından vә cansız hәrәkәtlәrin -
dәn qorxmyan tәkcә biz idik – mәn vә Maya. Ona qatlama
çarpa yıda yer düzәltdik. Bәzәn, yatmaq üçün paltarını dәyi -
şәndә qollarını çarpazlayıb donunu yuxarı çәkәn kölgәsini
sezirdim. Bütün bunlar 15–20 dәqiqә, bәzәn yarım saat çәkir -
di. Nәfәsimizi udub qatlama çarpayının nә vaxt cırıldaya -
cağını, hәlә hәyatın davam elәdiyi barәdә xәbәr verәcәyini
gözlәyirdik.
(Hәr şeyi olduğu kimi yazıram, heç nәyi uydurmur, şişirt -
mirәm. Oksana barәdә, ölüm simasına girmiş gözәllik, hәmin
gözәlliyin bol sәxavәti barәdә yazıram... Oksananın çanta -
sından әtirli yağ sızırdı. Maya dua elәyirdi. Mәn masa arxa -
sında әylәşib ağlayırdım. İndi isә elә hәmin masanın arxasında
oturub yazıram.)
Oksananın Tbilisidә çoxlu dostu vardı. Gah birinin, gah
digәrinin yanında sığınacaq axtarırdı – ağır şәxsi hәyatı vә
çamadanları üçün sığınacaq gәzirdi... Dәrk olunmuş ölümün
mövcudluğuna heç dә hamı tab gәtirә bilmirdi. Biz hamıdan
çox dözürdük. Amma axırda biz dә onu – sevgi vә ölüm
gәzdirәn Oksananı evimizdәn qovduq....
Çatmadım... Artıq taksi Oksananın taqәtdәn düşmüş ruhu
292 vә cismi – ağlagәlmәz yükü ilә evimizdәn uzaqlaşırdı. Maya
әlindәki barmaqlarını yandıran vida vә tәskinlik sözlәri
yazılmış mәktubla hәyәtdә durmuşdu: mәktubu, hәm dә
anasının ona bağışladığı, üzәrindә Mәryәm Ananın tәsviri olan
boyunbağını Oksanaya vermәyә macal tapmamışdı...
(Yazır, sonra yazdığımın üstündәn xәtt çәkirәm, lazımsız
tәfәrrüatlara varmaq istәmirәm. Bәyәm günlәrin bir günü
Oksananın solmuş gül dәstәsiylә bizә gәldiyini, yaxud qara