Page 289 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Øota Èataøvili

rurdu. Oksana yaşıl rәngli gödәkcәsinin üst düymәsini açıb
eynәyi çıxardı. Üçümüz dә bir-birimizә baxa-baxa uzun
müddәt dayandıq. Oksana utanıb qәfildәn gülümsündü, “Mәn
xәstәyәm”, – dedi.
(Oksananı axırıncı dәfә – bir neçә il qabaq – bu hava
limanından yola salanda yay idi. Hәmin gedişdәn әvvәl dә bir
sıra qeyri-adi tәsadüflәr baş vermişdi. Necә olmuşdusa, onunla
bir neçә ay әrzindә әlaqә saxlamamışdıq, nәhayәt, vәziyyәtiylә
maraqlanmaq üçün zәng vuranda mәlum oldu ki, Oksana
sәhәri gün tezdәn Kiyevә uçur. İstәyirdi ki, dostlarından biri
onu tәyyarә limanına aparsın, amma heç birinә әli çatmamışdı,
ona görә dә mәndәn kömәk istәdi. Bir neçә uğursuz cәhddәn
sonra bәxtimiz gәtirdi: “Hara? Sabah elә qohumlarımızı da
hava limanına aparmalıyam, onlar da Kiyevә uçurlar”.
Aha!..
Sübh tezdәn uçduğuna, Oksana da uzaqda yaşadığına, hәm
dә yükü çox olduğuna görә (eyni zamanda Zaza qohumlarının
arxasınca getmәyә vaxtı qalması üçün yükü maşının üstündәki
yük yerinә әvvәlcәdәn yığmaq mәcburiyyәtindә qaldığı üçün)
biz Oksanagilә gedib, yükünü götürürük, özü isә mәnim
yanımda gecәlәyir, çünki maşın sәhәr saat altıda gәlәcәk. Hә,
Oksana mәnim yanımda qalır, hәmin vida axşamında (axı bir
dә görüşüb-görüşmәyәcәyimizi bilmirdik), artıq bir neçә ildi
davam elәyәn sәmimi dostluğumuz әrzindә ilk dәfә vә heç bir
ehtiras әlamәti olmadan qucaqlaşıb öpüşdük. Sonra o, yatağa
girib, dәrhal da yuxuya getdi, mәnsә qapını bağlayıb gecә
vaxtı şәhәri dolaşmaq üçün çıxdım. Şampan şәrabı vә siqaret
aldım, qayıdıb uzun müddәt әlimdә qәdәh, yatmış Oksanaya 289
baxa-baxa oturdum... Saat altının yarısında onu oyatmaq lazım
idi. Az qala, ağlayacaqdı: yatıb qaldığına, gecә mәnimlә küçә -
lәri dolaşmadığına, oturub könül söhbәti elәyә bilmәdiyinә
görә özünә acığı tutdu.
Zazanın qohumları lal-kar idilәr. Daha doğrusu, biri lal-
kar idi, o biri ikisi dә onunla әl hәrәkәti vә işarәlәrlә danışırdı.
Mәnsә Oksanayla söhbәt elәyirdim. Amma vidalaşandan sonra