Page 288 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1
P. 288

Görcö nÿsri antologiyası

                   Apreldә xalis yay istilәri başladı. Günәşin gözlәnilmәdәn
               qızdırdığı hava Gürcüstan iqliminin sanki Oksanaya bәxş
               elәdiyi son hәdiyyә idi. Oksana hәrarәtlә nәfәs alan Tbilisidә,
               qәlblәri sevgi vә şәfqәtlә dolu adamların arasında hәyatla
               vidalaşmaq üçün canını soyuqdan qurtarmışdı.
                   Ağaclar tumurcuqlamağa başlamışdı. Oksananın sifәtinin
               dәrisi dә tamam çat-çat olmuşdu. Azacıq vaxt tapan kimi
               әvvәlcәdәn Mayanı xәbәrdar edib, Oksanayla birgә gәzmәyә
               çıxırdıq.
                   Gündüzlәr qızılı günәş Veri parkının üzәrindә bәrqәrar
               olur, istisini parka yayırdı. Oksananın әhvalı gözgörәsi
               yaxşılaşmışdı. Şam ağaclarının xışıltısına qulaq asır, tәmiz, ilıq
               havanı ciyәrlәrinә çәkir, slavyan-gürcü lәhcәsindә qızğınca -
               sına danışırdı. Xeyli müddәt parkda gәzirdik. Bir dәfә Oksana
               Mavi monastırı görmәk istәdi, getdik. O, әlindә kiçik şam
               tutmuşdu, heyrәtamiz mavi gözlәrini ikonalardan ayırmırdı.
               Salamat qalan yalnız o qәşәng gözlәr idi – buna görә dә Ok-
               sana gözlәriylә danışır, hәm dә gözlәriylә dua elәyirdi...
                   Bu mavi gözlәr onun tbilisili tanışları üçün qarşılarındakı
               adamın başqası yox, doğrudan da, Oksana olduğunu tәsdiq
               elәyәn yeganә dәlil-sübut idi. Üzünә dikilmiş diqqәtli
               baxışlardan qorunmaq üçün qara şüşәli iri eynәyini taxanda,
               o artıq Oksana olmurdu...
                   Biz Georgi ilә onu hava limanında çox gözlәmәli
               olmuşduq. Qapıdan sonuncu çıxmış, bizә o qәdәr asta-asta
               yaxınlaşmışdı ki, kәdәrdәn ürәyimiz sıxılmışdı. Әlindә kiçik
               çanta vardı, dәqiqәbaşı nәfәsini dәrmәk üçün dayanırdı. Qara
        288    şüşәli iri eynәk taxmışdı. Ona baxa-baxa fikirlәşirdim: bu,
               doğrudanmı Oksanadı?.. Arxasınca kimsә gәlmirdi, Kiyev –
               Tbilisi reysi ilә uçan tәyyarәdәn çıxan axırıncı sәrnişin idi. “Bu
               da o”, –  әlimlә işarә verdim. Georgi tәәccüblә mәnә baxdı:
               “Onun Oksana olduğuna әminsәn?”
                   O idi. “Çantamı götürün”, –  salamlaşan kimi xahiş elәdi.
               Çantanı çiynimә aşırdım, bayıra çıxdıq, dәrhal da taksi
               sürücülәrinin әhatәsinә düşdük. Canımızı onlardan güclә
               qurtardıq. Hava istiydi. Başımızın üzәrindә Günәş bәrq vu-
   283   284   285   286   287   288   289   290   291   292   293