Page 284 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

– Bәs nә düşünürdün? – İya da sәsini ucaltdı. – İyirmi
ildir mәni atmısan, indi isә tәzәdәn analıq elәmәk istәdin? Sәn
kimsәn? Namuslu qadın olsaydın, heç mәni atardın?! Bundan
sonra anam ola bilmәyәcәksәn, çünki o ölüb!
– Ana? Nә ana, ana nәdir?! Mәn Besonun arvadıyam!
Elә bil qızın beli yerinin içindә girt qırıldı.
– Besonun arvadı!
Әvvәlcә qadının sözlәrini başa düşә bilmirdi. Sonra
gözlәrini bir nöqtәyә zillәdi, qәfildәn dә gülmәyә başladı.
Sanki divarlardan, tavandakı kiçik lampadan, güzgüdәn gülüş
yağırdı. O gülüş çiliklәnib otağa dolmuşdu. Çiliklәr qadına
dәyir, onu kәsik-kәsik elәyirdi.
– Ana deyirsәn? Yәqin, anan da sәni kimi namussuz olub,
o da namuslu bir qadının әrini әlindәn alıb sәni dünyaya
gәtirib. Beso, Beso – cәngavәr, qәhrәman! Beso qәhrәman
yox, axmağın biridir. Cәbhәyә vuruşmağa yox, Kaxetiyә çaxır
zavodunun işini yoxlamağa gedib. O kişi olsaydı, heç sәni belә
daxmada yaşamağa qoyardı? “Ad günümüzü hәr il birgә
keçiririk” deyirsәn... Ha, ha, ha! – Qadın qaqqıldayıb güldü. –
Besonun ad günü iyunun iyirmi ikisindә deyil, oktyabr ayının
iyirmisindәdir. Hәr il mәnә iyirmi nәfәrlik süfrә açdırır. Sәn
burada ölürsәn, o isә elә bu dәqiqә masa başında Gürcüstanın
şәrәfinә vurur.
Qadın küçә ilә gedirdi. Getmir, yüyürürdü. Bu dәfә şәhәrin
qәlbi yanıb külә dönmüş, gözlәrinә qaranlıq çökmüşdü, göz
yaşları onu daha yazıq göstәrirdi. Bu prospekt elә Nununun
özünә – qәzәbli, güllәlәrlә deşik-deşik edilmiş, öz soydaş -
284 larının әliylә mәhv olunmuş – oxşayırdı.
İki gecәdir dilsiz-ağızsız, qәlbiqırıq, aldadılmış İya
gözünün qabağından getmir.
“Guya indi xoşbәxtsәn? – Nunu öz-özündәn min dәfә
soruşdu. – Qisas aldın, onu acı gülüşünlә mәhv elәdin, nifrәtlә
dolu halda qoyub getdin...”
Nәhayәt, dәrk elәdi ki, İyasız heç dözә bilmir. Üç gün
sonra ayaqları özündәn asılı olmayaraq onu Alevi küçәsinә