Page 228 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Teranqi saatı әqrәblәrә toxunmaqla bilirdi, “Xbaça” isә әn
çox sevdiyi hekayә idi.
– Mәn şәhәrә gedirәm, sabah sәhәr gәlәcәyәm vә...
– Niyә gedirsәn?
– Sabanadzelәrin kef mәclisi var, kömәk elәmәliyәm. İndi
özün bilirsәn: vaxtında yat, Givinin yoldaşlarına qoşulma;
ogünkü kimi içirdәrlәr ha!
– Yaxşı. Bәli! – oğlan tez sәhvini düzәldib Anikonun
çantasını götürdü, – gedәk ötürüm.

***
Teranqi yaxalandı, üzünü qırxdı, sonra mәclis kostyumunu
geyinib mәqsәdsiz-filansız otaqların dolanbacında var-gәl
elәmәyә başladı. Kәnardan baxan onun kor olduğunu hiss
elәmәzdi. Radioda “Xbaça” verilişi gedirdi. O, demәk olar,
әzbәrlәdiyi hekayәyә diqqәtlә qulaq asdı, şirin-şirin ah çәkdi,
hecalaya-hecalaya pıçıldadı: “O-des-sa!”
Şәr qarışırdı, bayırdan yazın ilıq havası gәlirdi. Oğlan
hәyәtә endi, qapını gen açdı, dәsmalını kötüyün üstünә sәrib
ehmalca әylәşdi. Sükutu ağacların xәfif xışıltısı, bir dә
uzaqdan gedәn qatarların sәsi pozurdu.
Oğlan nәfәsini içinә çәkib dinşәyirdi. Çox keçmәdi ki,
meşәdәn Givinin vәhşi çığırtısı vә ucadan danışıq sәslәri
eşidildi. Teranqinin bәdәnindәn xәfif üşütmә keçdi, o, yerindәn
qalxdı.
– Bu da Givikonun imarәti!
– A sağolmuş, baban bu boyda imarәti tikdirib; heç olmasa,
228 evәcәn yol çәkdirә bilmәzdi? Maşınları çöldә yiyәsiz qoyduq...
– Bu gün burada kef-damaqdayıq, sabah orada...
– Nani, vallar sәndәdir?
– Al bu zәhrimar çantaları, qollarımı qırdı.
– Şampanları quyuya sallayaq...
– İndisә fırlanın, yorulmuş xanımlar!
– Teranqi nәtәrisәn, bico? – Giviko nәdәnsә Teranqiylә
söhbәtindә kәndçi lәhcәsinә keçirdi.