Page 226 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Bu hadisәdәn sonra Besarion get-gedә küskünlәşdi, bütün
günü kefli gәzmәyә başladı. Axırda özünü inandırmağa çalışdı
ki, pensiya pulları kәndin qulaqdan qalmış qocalarına deyil,
ona daha çox lazımdır vә belәliklә Besarionu tutdular.
Sinara sәbirsizliklә onun hәbsdәn çıxmasını gözlәyirdi,
ancaq dustaqxanadan azad edilәndәn sonra Besarionun xәbәri
Orta Asiyadan gәldi. Oradan arvad-uşağına bu mәzmunda
mәktub da göndәrmişdi: “Bura daha yaxşıdır, özümün dә tәzә
külfәtim var, әgәr bir şey lazım olsa, çәkinmәyin, mәnә bil -
dirin”.
Bu xәbәrdәn sonra Sinara yatağa düşdü, saralıb-soldu.
Son nәfәsindә beş yaşlı Teranqini yanına gәtirdilәr, uşağa heç
gözünün ucu ilә dә baxmadı, üzünü divara çevirdi, hәmin
dәqiqә dә canını tapşırdı.
Uşağı böyütmәyi, Sabanadzelәrin bağ evinә baxmağı
Anna öz üzәrinә götürdü, belәliklә, göydәn üç alma düşdü...
Bir dә görürdün, Kosiya Sabanadzenin nәvәsi vә Givi
xizәk sürәnlәr kimi, unudulmuş bağ evinә gәlirlәr. Bu gәliş:
böyürtü, gülüş, sınan qab-qacağın sәsi, şәhәrdәn gәtirilmiş
sınıq-salxaq maqnitofonda sәslәnәn, adamı hövsәlәdәn
çıxaran, beyinә işlәyәn mahnılar, bir dә altıca hәrfli “Odessa”
Teranqinin yaddaşına әbәdi hәkk olunurdu. Givi keflәnәndә
söz verirdi ki, “sәni aparacağam, gözlәrini açdıracağam”.
Qara dәnizin qırağında gözoxşayan belә bir şәhәr var:
Odessa! Hәmin şәhәrdә korların gözünә işıq verirlәr. Elә
buradaca Givi demişkәn: burada hamının badәsi doludur,
qadınlar sәhәrәcәn rәqs edirlәr!
Teranqi çölboyu qaçmağa başladı, irәli-geri o qәdәr
226
yüyürdü ki, az qala, ürәyi ağzından çıxacaqdı. Sonra dayandı,
qollarını geniş açdı, qәhqәhә çәkib ağzı üstә göy otların
arasında sәrildi, xeyli hәrәkәtsiz qaldı. Uzun müddәt qaçandan
sonra belәcә asudә uzanmağı çox xoşlayırdı. Elә hәmin
mәqamda da zil qaranlıqda namәlum işıltı görürdü. Oğlan da
o işığı xәsisliklә (elә bil işığın qurtarmasından qorxurdu) hәm
dә, acgözlüklә canına çәkirdi.
– Teranqi! – uzaqdan sәs gәldi.