Page 200 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Oğlan yenә bayıra çıxdı, açdığı qar tunelinin ortasında
dayandı, tövlәnin damında yığılmış qarı gördü.
– Yenә yağacaq... Ay sәnin... – O, qar lopalarıyla dolu
sәmaya söykәnib nәrdivanı gәtirdi. Çәtinliklә tövlәnin damına
çıxıb qarı kürümәyә başladı. Qәribәdir ki, bir dәfә dә olsun,
kәndә tәrәf baxmadı, sanki kәnd yerli-dibli yox idi, elә bil
bütün dünya qarlı zirvәlәrin arasında qalmış bu çökәkdә
yerlәşirdi, o alәmdә özündәn vә bu inәklәrdәn başqa kimsә
qalmamışdı.
Qar isә hәlә dә yağırdı.
– Yağ, yağ, nәyin var, yağdır, ay anası ağlar qalmış! –
oğlan kürәyi tәrpәdib nәdәnsә lap acıqsız-filansız söylәndi.
Tәdricәn yorulduğunu hiss elәdi, әllәri üşüyüb keylәşdi,
beli ağrıdı, amma inamla, başını qaldırmadan işlәyirdi. Yalnız
bir anlığa dayandı, başını qaldırıb әtrafa nәzәr saldı. Әtraf
dümağ idi. Hәr yeri qorxunc, soyuq bәyazlıq doldurmuş,
başının üstündәn asılmış boz-bulanıq sәmanı bürümüşdü,
qorxudan oğlanın ürәyi sıxıldı. İndi sarsıntı duyurdu, bütün
varlığı ümidsizliklә dolmuşdu, amma qalın qar qatını
qәtiyyәtlә kürümәkdә davam elәyirdi. Oğlan nәhәng dalğanın
apardığı, qәfildәn başını qaldırıb sahili görә bilmәyәn,
әtrafında yalnız dalğalar, boz, tutqun, qaranlıq su olan
üzgüçünün duyduğuna oxşar hiss keçirdi. Üzgüçü qorxuya
düşüb özünü itirir, tәlәm-tәlәsik nәzәrlәriylә sahili axtarır. O,
qәfildәn yorulur, boğulmağa başlayır. Oğlan da elә bil bu
amansız, sürüşkәn, yumşaq dәnizdә şüursuz şәkildә sahili
görmәyә, hәr hansı kömәk tapmağa çalışa-çalışa üzür. Ürәyi
200 sıxıldı. Nәfәsi tutuldu. Gözlәri yaşaranda, kürәyi kәnara
atmaq, qarın içinә yıxılıb hönkürmәk istәyәndә qәfildәn damı
tәmizlәyib qurtardığını gördü. Yalnız lap qıraqda azca qar
yığını qalmışdı, oğlan da sanki dәrhal sakitlәşib, yenidәn güc
topladığını sezdi. O, indi ruhlanmış, dәnizin sahilini görmüş
üzgüçüyә oxşayırdı...
Çәtinliklә, yorğunluqdan sәndәlәyә-sәndәlәyә vә ayaq
üstdә yata-yata damdan endi. Qar artıq navalçaya çatırdı,