Page 198 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

yenә divardan asdı, özü isә döşәyin üstündә oturub tüfәngi
yanına qoydu.
Nәzәrlәrini ocaqda çırtaçırt yanan odunlara dikdi, alovun
dәyişkәn oyununu müşahidә elәdi, qәfildәn külәyin ara
verdiyini duydu. Yalnız sakitcә saman gövşәyәn inәklәrin daha
da aydın eşidilәn fısıltısı gәlirdi.
Oğlan qalxıb pәncәrәyә yaxınlaşdı.
Qarın parlaq bәyazlığı bayaqkı zülmәti görmәyә hazırlaş -
mış gözlәrini qamaşdırdı.
Sırıqlını vә tüfәngi götürüb qapını açdı. Bayırdan düşәn
işıq zülmәtdәn iri, kökә boyda, uçuşan qar lopalarını çәkib
çıxardı. Qarın parıltısı әtrafı bürümüşdü, yalnız ot vә saman
tayaları hәlә tutqun bәyazlığın içindә güclә sezilirdi.
Heyrәtindәn fit çaldı. Qar artıq dizlәrindәn yuxarıydı, amma
әvvәlki ahәngdarlıq vә inadkarlıqla yağırdı. “Sәhәrәcәn belәcә
yağsa, hәr yeri basacaq”, – oğlan qorxuya düşüb sәmaya
baxdı, amma sәma arı kimi qaynaşan iri, quru, boz-yasәmәni
rәngli qar lopalarından görünmürdü.
Oğlan hәtta әvvәl nәdәn qorxuya düşdüyünü dәrk elәmәdi,
dizlәri әsdi, amma bir daha qürur doğuran “Kişisәn, özün yolu -
na qoyarsan” sözlәrini xatırlayıb görәcәyi işlәri xatırladı vә
narahat oldu: “Doğrudan da, sәhәrәcәn yağsa, tayaya gedib
çıxa bilmәyәcәyәm!”
Tövlәyә qayıtdı, tüfәngi divara söykәdi, sırıqlını geyindi,
qulaqlı papağı başına qoydu, sonra vedrәlәrin vә pendir
çәllәklәrinin arasından kürәyi tapıb bayıra çıxdı.
O, iyirmi metr uzaqlıqdakı tayaya yol açmağa başladı.
198 Yüngül, quru qar asanlıqla tәmizlәnirdi, amma işlәyib qızışdı
vә tәrlәdi. Yenә tövlәyә qayıtdı, kandarda sırıqlını çırpıb
ocağın yanından asdı. Ocaq sönmüşdü. Oğlan küncdәn bir
neçә odun götürüb ocağa atdı, dәmir çubuqla közlәri eşәlәdi.
İndi nә qorxu, nә hәyәcan duyurdu. Qәfildәn aydın hiss
elәdi ki, işlәyә-işlәyә bütün bayaqkı tutqun qorxularını unu -
dub, buna sevindi. Uşaq vaxtı qaranlıq küçәylә gedәndә belә
bir hiss keçirir, ucadan mahnı oxumaq istәyirdi.