Page 199 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Avtandil ×xikviøvili

Oğlan yenә bayıra çıxdı. İndi әynindә rahat, su keçirmәyәn
gödәkcә vardı. Qar göydәn, әvvәlki kimi iri lopalarla yağırdı.
Bayaq açdığı yol, az qala, örtülmüşdü, narahatlıq tәzәdәn
qayıtdı, amma buna fikir vermәyib işә başladı. Tayaya çatanda
qar artıq qurşağından idi.
– Ay lәnәtә gәlәsәn! – oğlan ucadan dillәndi. – Qurtarmır
ki...
Sәsi qarlı havada boğuq әks-sәda verib onu diksindirdi.
Qәfildәn kәnddәn uzaqdakı qar burulğanının zülmәt qaranlığı
içindә tәnha halda itib-batdığını aydın hiss elәdi. Doğrudan
da, onu kәnddәn ayıran tәxminәn yeddi kilometri qәt elәmәk
mümkün deyildi, gecәnin yasәmәni sükutu oğlanın qәlbini
qorxuyla doldurdu. O, geri cumdu, kürәyi divarın dibinә atıb
qapını açdı. İndi onu nә ocaq, nә dә işıq sakitlәşdirirdi. Acıqlı
nәzәrlәrini tüfәngә dikdi. İndi bu tәhlükәli, ona tabe olan
silahın heç bir xeyri yox idi...
Qısa böyürtüdәn özünә gәldi. Qaşqa inәk Notia boynunu
uzadıb iri, nәmli gözlәrini ona dikmişdi. Oğlan tәrәddüdlü
addımlarla inәyә yaxınlaşıb әlini uzatdı. İnәk isti, cod diliylә
onun әlini yalayıb yenә böyürdü.
– Nә olub, Notia, nәdәn qorxdun, ay ağciyәr? – Oğlan
dillәndi. – Qorxma, mәn burdayam!
İnәk yenә ovcunu yaladı, bu da onu sakitlәşdirdi. Onun iri
gözlәrindә gördüyü şәfqәtdәn ürәyi sıxıldı. Düşünmәdәn
әyildi, dodaqlarını inәyin nәm üzünә toxundurdu, sonra dәrhal
ona sarı baxan inәklәri süzüb dillәndi:
– Nә qorxuya düşmüşünüz, әzizlәrim, bax mәn burada,
sizin yanınızdayam! – Sonra cәld ot dalınca qaçdı. 199
Qucaq-qucaq ot gәtirir, böyürәn inәklәrin axurlarına
tıxırdı. İlk dәstәni Notiaya verdi. Tayanın, demәk olar, üçdә
birini daşıyıb inәklәri yemlәdi. Hava bir qәdәr işıqlaşmışdı.
Oğlanın kefi kökәldi. Qar hәminki kimi ahәngdar, inadkar
tәrzdә yağırdı. Oğlan sanki heç nә sezmirdi. Onun bircә
qayğısı birtәhәr tayalara yol açmaq idi.
İşıqlı, qarla tәmizlәnmiş, dümağ vә sakit sәhәr açıldı.