Page 176 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

– Bu, mәnim sizә kiçicik hәdiyyәm olsun, sizdә qalsın. –
kişi dedi.
Qadın barmağındakı bayaq tapılan üzüyә baxdı.
– Buyurun, mәnim nömrәm vә adım. Әgәr bir şey lazım
olsa... Zәng vurun... – qadına bir kağız parçası uzatdı. O,
hәqiqәtәn, tәlәsir vә getmәk istәyirdi, çünki ürәyi nәdәnsә çox
sıxılmışdı, çox rahatsız görünürdü. Lakin nәsә elә bil onu
saxlayır vә o, özünü günahkar hesab edirdi. Evdәn çıxanda ev
yiyәsi ilә süni vә utancaq bir tәbәssümlә vidalaşdı. Qadın
qapının ağzında donub-qalmış, sanki ölümün üzünü görürdü.
Birdәn pәncәrәnin yanına tәlәsdi, alnını şüşәyә söykәyib
maşında oturan kişinin sağ әliylә açarı taxdığını, sonra ikiәlli
sükandan yapışdığını gördü...
Qadın mәtbәxә keçdi. Gözü masanın üstündәki çini fin-
cana sataşdı; içindә bir az su qalmışdı. Fincanı götürüb gözlә -
rini yumdu vә suyu yavaş-yavaş içdi.

* * *
Maşını çox yavaş sürürdü. Ürәyi sanki partlayırdı. Nara -
hatçılığı keçib getmirdi. Son günlәr küçәlәrini nәdәnsә
süpürmürdülәr vә solmuş yarpaqlar asfaltı örtmüşdü. Sarı vә
qırmızımtraq yarpaqlar ağaclardan arasıkәsilmәdәn tökülürdü.
Maşınlar xışıldayan örtüyü yarır, hәrdәn qopan külәk isә
yarpaqları göyә sovururdu. Evә çataçatda birdәn maşını çe-
virib geri qayıtdı. Zooparkın yanında saxladı vә maşından
endi.
Nәhәng, sarı aslanlar ifadәsiz baxışlarla sirkin afişa -
176 larından yad şәhәrin payızına zillәnmişdilәr. Zooparkdan
hansısa yırtıcının qәzәbli nәriltisi eşidilirdi. Köhnә bir tanışına
rast gәldi, bәrabәr pivә içdilәr, sonra hәmin tanışın evindә
davam etdilәr içmәyә, amma әslindә, kişi evә, doğrudan,
tәlәsirdi; arvad-uşağı onu gözlәyirdi, onları söz verdiyi yerә
aparmalıydı. Gecәyarı sәrxoş halda tanışının evini tәrk etdi.
Maşını saxladığı yerdәn veyillәnә-veyillәnә uşaq bağçasına
gәlib çıxdı. Hәyәtdәki yellәncәklәrin vә uşaq tәpәciklәrinin