Page 181 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Naira Gelaøvili

rincinin daşı yırtıq topun içinә girmәyә çalışan pişiyin böyrünә
dәydi. Qadının rәngi avazıdı. O, çantasını yerә qoyub hovuza
hoppandı vә pişiyin yanına qaçdı. Balaca uşaqların atdığı
daşlardan biri çiyninә dәysә dә, onlara fikir vermәdi, tir-tir
әsәn heyvancığazı tez әlinә götürdü. Pişik balasını hovuzun
qırağına buraxıb özü içindәn zorla çıxdı, yenә pişiyi götürdü
vә uşaqların üzünә baxmadan kiçik köşkә sarı yönәldi. Peraşki
aldı, xırda-xırda qırıb qırıqları ağcaqovağın sarı yarpağının
üstünә tökdü vә pişiyi yerә qoydu. O boz, gümüş zolaqlı kiçik
pәlәngә bәnzәyirdi. Bәdәni әsir, iri gözlәriylә yazıq-yazıq
qadının üzünә baxırdı. Әtli peraşki qırıqlarını diqqәtlә iylәdi,
sonra bapbalaca çәhrayı dili ilә yaladı. “Niyә zibillәyirsәn
buraları, utanmırsan? Sәnin kimilәri hәr yeri zibillәsin, mәn
dә tәmizlәyim, elәmi?” Qara xalatla qara çәkmә geyinmiş kişi
bağıraraq әlindәki uzun süpürgәni yellәyә-yellәyә ona sarı
gәlirdi... Oradan tezcә aralandı. Bayaqkı oğlanlar arxasınca
ürәkdәn güldülәr.Yük maşınının sürütlәdiyi, dibdәn kәsilmiş
nәhәng söyüdün üstündә oturmuşdular. Parkın o biri başında
ikinci söyüd dә kәsilir vә günәşin altında “çırpınırdı”. Birdәn
dәhşәtli qıcırtı sәsi gәldi vә ağac gurultu ilә yerә yıxıldı.
Qara xalatlı fәhlәlәr әllәri ilә hündür ayaqlı parlaq alümin
stendlәr tuturdular. Yәqin, stendlәr ağacların yerinә qoyu -
lasıydı. “Bu ağaclar mәnimlә yaşıddırlar. Bunları mәn anadan
olanda basdırıblar”. Hәr dәfә bu söyüd ağaclarını görәrkәn
qulağına anasının sәsi gәlirdi, amma qәbrinin üstündә onun
sәsini heç bir dәfә dә eşitmәmişdi. İlk dәfә bu sözlәri
anasından eşidәndә üç yaşı olardı. Onda çox tәәccüblәndi:
necә yәni yaşıddırlar? Ağaclar gör nә boydadır, anam isә alçaq, 181
cılız... Elektrik mişarının ciyiltisi gәldi... Üçüncü ağacın da
güclü çәtiri titrәdi. Bitdi. Onu keçmişә, uşaqlığına, yaddaşa,
ana bәtninә, ölümünә, mәzarına, artıq külә dönmüş әtinә,
sümüklәrinә, hәtta günәşә bağlayan böyük bir qan damarını
kәsdilәr sanki, çünki bunların hamısını ürәyindә yaşadan mәhz
bu anası ilә yaşıd olan ağaclar idi.