Page 182 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1
P. 182

Görcö nÿsri antologiyası

                                        * * *
                   Dörd tәkәrin üstündә duran nәhәng dәyirmi çәllәyin yanı
               adamla dolu idi. Yerdәki kvas gölmәçәsinin dörd yanına arı vә
               milçәklәr yığılmışdı. Qadın oğlunun dostunu gördü. Әlindә
               kvas parçı tutmuşdu. Çox sevindi. Bu uşağı sevirdi. Әvvәllәr,
               anası ruhi xәstәliyә tutulub uşaq bibisinin ümidinә qalarkәn,
               bunlara tez-tez gәlib-gedirdi. Qadın onu da öz oğlu ilә birlikdә
               park vә bağlara, üzmә hovuzu vә kinoya aparırdı. İndi, yәqin,
               onun keçmiş әrinin evinә dә gedib-gәlir...
                   Oğlana doğru bir neçә addım atdı.  Ağzı qurumuşdu,
               düşündü ki kvas içsin. Hәm dә, bәlkә oğlunun anasının yanına
               gәlmәmәyinin sәbәbini bir yolla öyrәnә bilәr, lakin bu haqda
               danışmaq onunçün çәtin idi. Oğlan da onu gördü: köhnә dәblә
               geyinmiş, qucağında isә pişik balası. Qadına, başını geri atıb
               kvas parçını qaldırarkәn fikir verdi. İçib boşaltdığı parçı tez
               yerinә qoydu vә çevrilib getdi. Әvvәllәr almanın әn yekәsini
               ona verәn, avtobusa ilk növbәdә onu mindirәn, öncә onun,
               sonra isә öz oğlunun yerini salan bu qadını çox sevsә dә,
               onunla görüşmәk istәmәyib aralandı vә heç oğlanın özü dә
               bilmәdi ki nәyә görә.
                   Qadın başa düşdü ki oğlunun dostu söhbәtdәn qaçdı.
               Durub dalınca baxdı; o da oğlu kimi hündür vә enlikürәk idi.
               Qadın qucağında yatan pişiyi sığalladı.


                                        * * *
                   Qәbiristanlığa әl arabalarıyla bazalt daşlar vә tәmizlәnmiş
               qara torpaq daşıyırdılar. Qadın mәzarların arası ilә gedәn dar
        182    yolda arabacıqları ötüb-keçdi.  Uzun müddәt gәzib-dolaşandan
               sonra haradasa kәnarda köhnә, sadә mәzarın yanında dayandı.
               Alçaq, uzun taxta skamyada oturdu. Gözünü ata-anasının ad
               vә soyadlarına zillәdi. Pişik balası hәlә dә qucağında yatırdı.
               Kәhrәba üzüyә baxdı, sonra yanağı ilә ona toxunub öpdü.
               Mәzarın üstündә öz-özünә yonca bitmişdi; meh hündür
               ağaclardan tökülәn sarı yarpaqları qımıldadırdı. Günәş işıq
               saçır, hardasa qaratoyuqlar cәh-cәh vururdular.
   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186   187