Page 183 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Naira Gelaøvili

Qara önlüklü qoca qadın qonşu mәzarın üstündәki deko-
rativ bitkilәrin arasındakı alağı tәmizlәyirdi. Qәrәnfillәri bir-
bir qırıb mәzarın üstünә qoyurdu. Qadına doğru baxdı vә
danışmağa başladı:
– Neçә dәfә tapşırmışam, yenә yad ların dan çıxır;
qırılmayan güllәri mәzarın üstündәn götürüb satırlar. Nә yaxşı
pişikdir, tapmısan? Mәn burada, yaxında yaşayıram, evimdә
siçan var, pişiyim isә qocalıb öldü. Bunu mәnә versәydin,
böyüdüb saxlayardım!
Qadının ürәyi sıxıldı. Pişiyә baxdı, sonra son dәfә sığal -
layıb qoca arvada uzatdı. O, heyvancığazı önlüyünә büküb
getdi. Kimisә dәfn etmәk üçün dar cığırla adamlar irәlilәyirdi.
Tabut sanki göylә üzüb gәlirdi. Böyüdülmüş şәkildәn iyirmi-
iyirmi beş yaşlı oğlan mәzarlara baxıb gülürdü. Qadın daş
kürsünün üstünә çıxıb әli ilә bir cavan ağacdan yapışdı. Tabut
düz üzünün bәrabәrindәn keçdi. Gәnc meyitin uzun, rәngi
solmuş kirpiklәrini, gicgahı vә şişmiş boğazındakı yara
yerlәrini lap yaxından gördü. Mәrasim keçәndәn sonra qadın
durduğu daş kürsünün üstünә çöküb körpә ağacı qucaqladı.
Ölәn oğlana qarşı onda qәribә bir duyğu yaranmışdı. Uşaq
vaxtından belә idi. Gәnc ölәnlәrә böyük sevgiylә yanaşırdı.
Gözlәrini yumdu vә göy üzünә uzadılmış әllәr gördü. “Ya
rәbb! – pıçıldadı. – Ya rәbb!”

* * *
Qonşunun balaca qızının ağlamaqdan gözlәri şişmişdi.
– Nә olub sәnә? – qadın soruşdu.
– Topum ora düşdü, – uşaq zirzәminin qaranlıq, 183
dördbucaqlı, şüşәsiz pәncәrәsini göstәrdi. Bu cür qaranlıq
dördbucaqlılar binanın altına gedirdi.
– Ağla ma, mәn taparam topunu. – Bloka girdi vә
pillәkәnlә aşağı endi, burada yaşadığı gündәn ilk dәfә birbaşa
zülmәtә düşdü. Nәm vә sidik iyi onu boğdu. Çantasından
fәnәri çıxarıb yandırdı. Ruberoidә bükülmüş nәhәng dәmir
borulardan xışma-xışma yapışmış qәhvәyi rәngli “saçlar”
sallanırdı. Tövşümә vә diş qıcırtısı sәsi eşidildi. Dairәvi işıq