Page 187 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Naira Gelaøvili

dәhşәt çirkin, şәhvәtli vә huşsuz bir mәxluqdur. Bu ifşaetmә
haqqında, arvadının ata-anasının meyvә ağacları ilә dolu
qapısından qovalananda bağıra-bağıra bütün küçәyә mәlumat
verdi. Sonra küçәnin ortasında, quru yarpaqların arasında
durub qayınanasının ölümünün dәhşәtli ştrixlәrini tәsәvvürünә
gәtirirdi. Gah düşündü ki, qayınanası uşaq bağçasına axan
südlü çayı, hәmçinin qarabaşaq, manna yarması vә taxıl
tayalarını da özünә hopduran, buzlu nәfәsi ilә gәnc ruhları
dondurub öldürәn bir әjdahadır. Әjdaha vaxtilә işlәdiyi uşaq
bağçasını da dondurucu kameraya döndәrir. Hәyat yoldaşı
haqqında әjdaha alçaqdan: “Bu da buzlu siyәnәkdir, amma
әvvәlcә bişirilib”.
Sonra isә kişi taqәtdәn düşmüş, qırılmış halda yatağa düşür
vә ölüm ayağında da fikrindә arvadına xәyanәt edir. Amma
nәdәnsә o kәdәrli qadınla yox; onun üzünü bu ehtiras vә
qarışıqlıqdan uzaqda saxlayırdı; haradasa ürәyinin әlçatmaz
bir küncündә. İndiyә kimi orada yalnız bir nәfәri yaşadırdı:
uzun, gur saçlarının arasında dәfn edilmiş on altı yaşlı, üzün -
dәn yağan qürurunun sirri açılmamış qızı. “Hansı mürәbbәni
istәyirsәn? –ürәyinin hәmin yerindәn hәr zaman sәs gәlirdi.
“Mәni seç apar”, – iri gözlәr yalvarırdı. Qara donlu, kame -
yanı xatırladan qadın da orada idi. Orada, әncir mürәbbәsinin
yanında idi vә bu lazımsız qarışıqlıqla işi yox idi. Heç kişinin
özünün dә işi yox idi.
Çağırış vәrәqәsinә baxdı vә rәngi ağardı. Hamısını yerinә
yetirib axşamtәrәfi qadının evinә getdi. Qapını çox döydü,
lakin açan olmadı. Pәrt halda özünü bilmәdi hara vursun vә 187
axırd a damın üstünә qalxdı. Qarğalar qarıldayaraq antennala -
rın üstündәn uçub dumanlı mәkanı yardılar. Antennanı yox -
ladı, qaydasında idi. Dibindә kağıza bükülmüş bir şey gördü.
Kağızı açdı. Әncir mürәbbәsi olduğunu görüb çaşdı. Çox nara-
hat oldu. Qarışıq duyğularla bankanı әlindә tutmuşdu. Du-
manla örtülü bağlara baxdı... Yenә qapını xeyli döydü vә getdi.