Page 190 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

QOCA QAPIÇININ
SӘS-KÜYLÜ GÜNÜ

ika әmi hәddәn artıq hissiyyatlı adam idi, bununla
Nbelә, dünyanın hәr şeyi yandırıb külә döndәrәn sәs-
küyündә sükut daldalanacağında gizlәnmәyi bacarırdı. Hәmin
sükutu get-gedә artan ovçu iştahı qarşısında bildirçinin bir
dәqiqәlik donub-qalmasına oxşatmaq olmazdı, heç guruldayıb
yağmağa hazırlaşan buludların tәhlükәli sakitliyinә dә
bәnzәmirdi. Yәqin, elә buna görә dә yetmiş yaşını günün
qabağında oturub heysiz barmaqlarıyla dinmәz-söylәmәz
tәsbeh çәkәn qocalar sayaq, sәssiz-sәmirsiz başa vurmuşdu.
Kim bilir, bәlkә dә, Nika әmi ipә-sapa yatmayan aşiqlәrin
yaşlaşdıqca daha dәlisov olduğu barәdә şairlәrin nikbin
sözlәrinә inanardı. Bәlkә dә, Nika әmi, hәqiqәtәn dә, gecikmiş
mәhәbbәtә könül verәrdi... Kim bilir... Ola bilsin, bu saç-
saqqalı ağarmış kişi özünә başqa nağıllarla tәskinlik verirdi.
Belәdә isә tanışları onu küçәdә görәndә ağıllarına eyni bir
fikir gәlirdi – bu adam vaxtında evlәnsәydi, bәlkә dә, indi
çörәk almağa özü getmәzdi, uşaqları qoca atalarına bunu rәva
görmәz, özlәri gedәrdilәr.
Onda da Nika isti, div gözlәri kimi alışıb-yanan sobanın
yanında oturardı. Kürәyinә yastıq, qoltuğunun altına qaz
tükündәn mütәkkә qoyar, qocafәndi sümüklәri istidәn şirin-
şirin gizildәyәrdi.
190 Amma yox, Nika әmi yalnız isti ocaq xatirinә evlәnә
bilmәdi...
Lap bu yaxınlarda, kiçik şәhәrdә binalardan birinin sәs-
küy yaratmış tikintisi axır ki başa çatanda heykәltәraş çağırıb
giriş pillәkәninin hәr iki tәrәfinә şir heykәllәri qoymağı
tapşırdılar. Heykәltәraş, şübhәsiz, әsas girişin ahәngdar
görkәmini pozan yırtıcı heyvan heykәllәrinin memarlıq
baxımından lazımsız olduğunu başa düşürdü, amma onun hiss
elәdiyinin kimsәyә dәxli yox idi...