Page 175 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Naira Gelaøvili

Kişi çardağa enib әllәrini yuxarı – qadına doğru uzatdı.
Aşağı enәn qadının ayağı qәfil sürüşdü vә xoşbәxtlikdәn düz
kişinin qucağına düşdü.
– Yavaş! – butulkalarla, taxtalarla dolu çardaqda ayağını
qoymağa yer tapa bilmәyәn kişi büdrәyib gicgahını beton
dirәyә vurdu.
– Ooo! – qadın qışqırdı, sol әliylә kişinin boynuna sarılıb
sağ әliylә onun gicgahına toxundu, başını sinәsinә qoyub
ağladı.
– Nә oldu sizә? – kişi yerindә dondu. Sonra o da yavaşca
qadını qucaqladı; yaralanmış gicgahında onun titrәyәn
barmaqlarını hiss edirdi. Әlini әlinә alıb bilәyindәn, – nәbz
yoxlanılan yerdәn öpdü.
– Niyә ağlayırsınız? – pıçıltı ilә soruşdu vә susdu. Qadının
başını qaldırıb dodağıyla isti alnına toxundu. – Ağlamayın,
yalvarıram, – başını vә kürәyini sığalladı.
Qadın öz-özüylә bacarmırdı, lakin o, tezliklә kişidәn
ayrılıb yenә tәk qalmalıydı.
– Üzr istәyirәm, – deyib geri çәkildi.
Әkslәrini çatlamış, lәkәli güzgüdә gördülәr. Pişik görün-
mürdü. Qarnısökük ayıcıq dolaşıq qara yunun içindә indi tәk
qalmışdı.
– Hәr şey necә dәhşәtlidir, – qadın pıçıldadı vә gözlәrini
yumdu.
Kişi televizoru yenidәn qurdu. Ekranda guruldayıb
vıyıldayan dәniz vә qayalıq göründü. Qayalara dәstә-dәstә
qonan qara quşlar çırpınırdı. Növbәti kadrda dağıdıcı fırtına
ağacları yıxır, su hәr yanı yuyub aparırdı. Gözünü ekrana zillә - 175
yәn qadının rәngi qorxudan ağarmışdı. Qulağına yenә sәslәr:
hönkürtü, mal-qara mәlәrtisi, torpaq uğultusu, selin gurultusu
gәldi...
– İndi mürәbbә bişmiş olar, dadına baxmaq istәmirsiniz?
– Tәşәkkür edirәm... Bilirsiz... Artıq gecikirәm, – şüşә bә n -
dә keçib tәlәsik çantasını yığmağa başladı.
Qadın kişiyә yaxınlaşıb fәnәri ona uzatdı.