Page 172 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

dular. Günәş damı işıqlandırır, әsәn meh isә qadının donunun
әtәyini oynadırdı. Kişi bilәyindәn tutub onu mәftillәrin
arasından keçirdi vә boş yerә çıxardı. Yenә kişinin әllәrindәn
başqa, bütün dünya yox oldu vә qadın özünü çox zәif hiss etdi.
“Buraxma әlimi”, – ürәyindә yalvardı. Ayaqlarının altındakı
qır parçaları günәş düşdükcә parıldayırdı. Yaxında duran dәmir
çәl lәyin içindәki qır bәrkiyib daşa dönmüşdü. Qadının uşaq
vaxtı qırı çeynәdiklәri yadına düşdü. Tüklәri biz-biz oldu.
Başını qaldırıb göy üzünә baxdı. Aşağıda, yamacdakı kiçik
hәyәt evlәri vә dar cığırlı rәngarәng bağçalar görünürdü.
İrәlidә parlayan üzgüçülük hovuzu göz qamaşdırırdı, sol
tәrәfdә isә qırmızımtıl, sarımtıl komalar vә tünd küknarlarla
örtülü dağlar ucalırdı.
– Allah, nәlәr var... – qadın alçaqdan dedi.
– Gәlin indi sizin antennanızı axtaraq, – kişi damın
qırağına yaxınlaşıb aşağı әyildi.
Qadının qorxudan ürәyi әsirdi. İstәyirdi әliylә kişinin
çiynindәn yapışa, lakin cürәt etmirdi. Kişi aşağıdan divarla
qalxan kabellәrә diqqәtlә baxırdı. Sonra kabelin birindәn tu-
taraq yanaşı duran bir neçә antennanın yanına gәldi. Göy
rәngli kabelin ucu heç bir antennaya birlәşmәmiş, atılıb yerdә
qalmışdı.
– Kimsә kabeli üzüb antennanıza yiyәlәnib... Nә bilәk
sizinki hansıdır... Bir dә nә mәnası var, yenә dama qalxıb
üzәcәk... Qonşularınız bu qәdәr yaramazdır?
– Bilmirәm. Düz-әmәlli tanımıram...
“O üzmüş olacaq. Nә qorxunc sifәti var... Dünәn yenә
172 qapıya tәpik vurdu”.
– Maşında yaxşı bir antennam var. Elә antennanı tapmaq
artıq çox çәtindir. Gedim gәtirim. Burada gözlәyәrsiniz mәni?
– Gözlәyәrәm, – qadın alçaqdan dedi. Tәk qalan kimi
qollarını yana açıb gözlәrini yumdu. Bir müddәt tәrpәnmәdәn
elәcә durdu. Yalnız külәyi, günәşi vә sonsuz mәkanı hiss
edirdi. Sonra yavaşca әllәrini qoynuna qoydu vә gözlәrindәn
yaş axdı. Bir an sonra damın qırağına yaxınlaşıb aşağı baxdı: