Page 169 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Naira Gelaøvili

– Mәnim? Merab. Mәndәn adımı tez-tez soruşurlar, – kişi
güldü.
– Bayırda hava xoşdur, – nәdәnsә әlavә etdi vә gözünü
yerdә atılıb qalmış soyuducu ştekerinә zillәdi.
Ev yiyәsi yenә fikrә dalıb şirәnin içindә üzәn parlaq
әncirlәrә baxırdı.
Bu mәtbәxdә qazanabәnzәr bir şey yox idi. Nә dә çörәk
görә bildi.
“Bu, deyәsәn, daim pәhriz saxlayır, elә buna görә bu
üzündәn o üzü görünür”, – kişi düşündü vә mürәkkәb rәngli,
xırda sarımtıl güllü, uzun yuxa donun içindә qadının zorla
seçilәn incә bәdәnini diqqәtlә gözdәn keçirdi. Saçlarını arxaya
yığıb qәdim sümük daraqla bәrkitmişdi; darağın hәr iki ucunda
yonulmuş balaca quş heykәlciklәr vardı.
– Acsınız? – birdәn qadın soruşdu vә qara gözlәrindә
narahatçılıq göründü.
– Yox, – kişi yalan söylәdi, – amma әncir mürәbbәsini
çox sevirәm.
– Hәlә hazır deyil ki... – ev yiyәsi daha da narahat olub
şirә içindә üzәn әncirlәrә acizliklә baxdı.
– Of! Eybi yox, dözәrәm, – kişi gülümsәdi.
Qadın başını aşağı salıb mәtbәxdәn çıxdı vә çarpayının
üstündә oturdu. Kişi dalınca gedib kamodun yanında duran
kiçik stula çökdü.
– Olarmı? – deyib cibindәn siqaret çıxartdı.
– Әlbәttә, – qadın köksünü ötürdü vә qalxıb külqabı
gәtirdi.
Kişi siqaretini yandırdı. Sükut onu narahat edirdi vә o 169
fikirlәşirdi ki, qadına nә desin vә ya nә soruşsun.
– Nә gözәldir, – qadın çarpayının üstündә qalmış fәnәri
әlinә alıb yandırdı.
– Sizin olsun.
– Nә danışırsınız, – rәngi qaçdı, – sizә lazımdır axı.
– Mәnim yenә varımdır, – başqa fәnәri yox idi.
– Harada işlәyirsiniz? – bir saniyәdәn sonra soruşdu.