Page 165 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Naira Gelaøvili

yalvarış boylanardı ki : “Nolar, mәni seç apar”. Aparıcı da bir
qәdәr fikirlәşib, (dünyada olmayan) “tut mürәbbәsi” deyәrdi.
Ana da cavab verәrdi ki, ondan yoxumuzdur. Aparıcı әlindәki
gülü ananın dizinin üstünә qoyub uğursuzluqdan dilxor olmuş
halda gedәrdi. Sonra әlinә tәzә bir gül alıb geriyә qayıdardı
yenә. Nәhayәt, әncir mürәbbәsini deyәr vә hәmin mürәbbә dә
ayağa qalxıb gülünü aparıcıya uzadar, onunla әl-әlә verib
”dünyanın” (әslindә isә hәyәtin) o biri başına qәdәr yanaşı
gedәrdilәr. Orada daş, yarpaq vә çubuqlarla dünyanı: evlәri,
bağları, çәpәrlәri, qәbiristanlıqları yenidәn yaradardılar. “Әncir
mürәbbәsi”nin altı yaşı vardı vә saçları dizinә düşürdü. Saçını
nә vurdurur, nә yığır, nә hörürdü. Bir dәfә istәdilәr “Әncir
mürәbbәsi”nin saçını kәsib qısaldalar; qız saçlarını ikiәlli
qucağına basdı vә qaçaraq tәlaşla özünü yanan tәndirin
böyründә qoyulmuş alçaq kәtilin üstünә atdı. Xәmir yoğuran
qadın olmasaydı, kәtilin üstündәn birbaşa tәndirin içinә
düşәcәkdi. Bir dәfә dә istәdilәr ki, “mürәbbә qız”ın saçlarını
yığıb hörsünlәr, o da yerindәn od kimi götürülüb istәdi özünü
eyvandan atsın. Neylәyәydilәr? Axırda bu işdәn әl çәkib hәr
şeyi boşladılar. O qәnirsiz qız da öz adәtinә xilaf çıxmayıb,
elә hey gәrdәninә tökülmüş o saçlarla hasarlara, ağaclara
dırmaşardı. Başını lәyaqәtlә dik tutar, sanki dünyaya o saçları
nümayiş etdirmәk üçün gәlmişdi. Mürәbbәlik әnciri gah
samanlıqdan toplar, gah da dırmaşıb budaqlardan – saçlarının
xәtrinә dәrәrdi, әncir saplağından da man yapışqan süd ovcunu
lap gicitkәndәn beşbetәr dalasa da. Lakin mürәbbәsi misil-
sizdi...
Böyüyüb paytaxta gәldi vә bir tәsadüf nәticәsindә uşaq 165
bağçasına işә düzәlsә dә, tutduğu vәzifә bәlli deyildi. Şәhәr
uşaqlarına öz uşaqlıq oyunlarını öyrәdir, amma onlar bu oyun-
lardan nәdәnsә tez bezirdilәr. Gündüzlәr yük maşınlarından
buzlu әt – malın donub daşa dönmüş bud vә qabırğalarını
boşaldardı. Ağır qulplu qazanları, elәcә dә başqa şeylәri
aparıb-gәtirmәyi ona tapşırardılar. Bağın hәyәtindәki ağaclara
vә güllәrә dә o qulluq edәrdi. Gecәlәr isә uşaqların boş
otaqlarında, çarpayıların arasında veyillәnәrdi. Otaqlarda