Page 160 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

– Nә olub, batono Akaki, niyә kefiniz yoxdur? – Atası
soru şub onunla üzbәüz әylәşdi.
– Eh, ürәyim ağrıyır, sizi son dәfә görürәm... – şair ağsaçlı
başını geri atdı.
– Niyә sonuncu dәfә? – atası narahat oldu.
– Sabah Saçxereyә gedib, qayıtmayacağam...
Atası dinib-danışmadı.
Anası söhbәtә qarışdı.
– Niyә belә deyirsiniz, batono Akaki, axı bilirsiniz ki, әrim
dә, uşaqlarım da sizi sevirlәr, niyә onları kәdәrlәndirirsiniz?
Akaki köksünü ötürdü, başını Sandronun yanında dinmәz -
cә әylәşmiş bacısının çiyninә qoydu:
– Neylәyәsәn, özüm dә bu barәdә düşünmәk istәyirәm,
amma hiss elәyirәm ki, sizi daha görmәyәcәyәm, ürәyim dә
qana dönür.
Az sonra süfrә arxasında әylәşdik. Atası qonağı birtәhәr
әylәndirmәyә çalışırdı, amma faydası yox idi. Akaki yenә
sarsıntılı idi. O, boşqabına kiçik balıq parçası vә bir qәdәr
yemәk qoydu. Vәssalam, daha heç nәyә әl vurmadı.
Hamı susdu. Hәtta uşaqlar da xoşagәlmәz bir şey hiss
elәyib iştahdan düşdülәr.
– Nә olub, Akaki, bir yeriniz ağrıyır? – Atası soruşdu.
– Yox, әzizim, bәdbәxtlik dә elә bundadır ki, heç yerim
ağrımır, amma nә bilim... Axır vaxtlar nәsә ruhdan düş -
müşәm...
İki hәftәdәn sonra Akaki Sereteli Sxvitoridәki evindә
beyninә qan sızmasından öldü...
160
...Onlar Batuminin palçıqlı küçәlәriylә gedib dәniz
kәnarına çıxdılar. Dәniz tәrpәnmirdi, ölü kimi uzanmışdı.
Sandro ilk dәfәydi dәniz görürdü, hәr şey – havanın tanış
olmayan qoxusu çökmüş nәhәng su yığını, yenicә oyanmış
qağayıların adamı bezdirәn kәskin fәryadı ona qeyri-adi,
qәribә gәlirdi.
Limanda xeyli adam yığışmışdı. Gәmiyә minmәk
istәyәnlәr çox idi, amma bir hissәsi bilet tapmamış, girişdә