Page 138 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Oğlan sәmaya baxır, qırğının görünmәsini gözlәyirdi.
Quş görünmür, vaxt ötür, Zura isә, hәr halda, ümidini itir-
mirdi…
Birazdan qırğı havada dövrә vururdu.
Oğlanın baxışları onu izlәyirdi. Sәmada böyük-böyük
şәhәrlәrin rәsmi çәkilir, başıqarlı uca dağlar günәşin şüaları
altında bәrq vurur, göldә buz parçaları üzür, su günәş şüalarını
әks etdirir, quş qanadlarını çalanda isә şәlalәnin sәsi eşidilirdi,
Oğlan baxır, iri hәrflәrlә yazılmış sәtirlәrdә tәsvir olunan
hәr şeyi görürdü.
Zura sevinirdi ki, tәk deyil. Nәrә çәkib qırğını izlәyir,
gülür, әllәrini yellәdirdi.
Uzun müddәt belәcә qaçdı.
Birdәn dayandı. Qırğının düşdüyü kolluğa tәәccüblә
baxdı, atәş sәsini eşitdiyini yadına saldı. Kapito әlindә tüfәng
eyvanda dayanmışdı.
– Sәn vurdun? – oğlan yüksәk sәslә soruşdu.
– Hә!
– Niyә?
Kapito cavab vermәyi lazım bilmәdi.
– Niyә öldürdün?! – oğlan qışqırdı.
– Dәli olmusan, ay uşaq?
Zura eyvanda duran atasına yaxınlaşırdı. O, başını yuxarı
tutmuşdu. Sәmada heç nә görünmürdü.
– Hindtoyuğu balalarını aparmasın deyә, hә? – Zura qış -
qırdı.
– Sәnә nә olub, ay uşaq? – Kapito soruşdu.
138 Oğlan ovcunu daşla doldurub qaçdı. Әlini yellәtdi, lakin
hindtoyuğu bir kәnara atıla bildi. Zura çevrilәndә atasına
çırpıldı.
Kapitonun sifәtindәn qәzәb yağırdı. Әlini yellәdib ona bir
şillә ilişdirdi.
Mal damındakı otun üstünә yıxılmış uşaq başını anasının
әtәyinә qoyub ağlayır, anası onun başını sığallayırdı. Oğlanın
yadına әvvәlcә bulud, sonra isә qırğı düşdü.