Page 136 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Görcö nÿsri antologiyası

Zura qırğını taxta yeşiyә yerlәşdirdi. Yeşiyin üstünә taxta,
onun da üstünә iri daşlar düzdü. Evdәn çörәk gәtirib yeşiyin
içinә qoydu. Atasının hiss etmәmәsi üçün üstünü otla örtdü.
Qırğı qәmli-qәmli çörәk qırıqlarına baxırdı. Qırılmış qana -
dı qana bәlәnmişdi.
Oğlan oturub gözlәrini qırğıya dikmişdi.
Hardansa iri, yaşıl milçәklәr uçub gәlәrәk onun yaralı
yerlәrinә qonurdular. Qırğı başını çevirib qanadını çaldı.
Oğlan gülümsündü.
– Get, ay oğul, hindtoyuqlarına bax.
Zura ağzını әydi.
– Get, ay bala!
– Su gәtirәcәyәm...
– Varımızdır.
– Odun yaracağam.
– Dzuku yardı.
– Hindtoyuqlarının yanına getmәk istәmirәm.
– Get, ay bala, – anası onun başını sığalladı, – get, anan
qurban...
...Oğlan hindtoyuqlarına tәrәf arxasını çevirdi.
Cala...
Çay...
Dağ...
Coğrafiya dәrsliyi yadına düşdü, gәtirmәyi unutduğuna
görә tәәssüflәndi.
Oğlan arxası üstә uzandı.
Sәmada suya batmış ağacdan düzәldilmiş qәşәng evlәr, bi-
nalar göründü. Qәşәng qayıq suda üzürdü. Qayıqda avarlı
136
qayıqçı dururdu. Tezliklә bütün bunlar tabaşirlә yazılmış kimi
asanca silindi, indi nәhәng ağac – sekvoyya ağacı göründü...
Sonra gözlәrinә tüstü çıxan dağ sataşdı. Vulkanı gördü -
yünә sevindi. Tikanlı kollar bürümüş dağın zirvәsindә dayandı.
Dağdan tüstü çıxmırdı.
Zura qalxıb o tәrәfә baxdı.
Yenә dә o çay...
Elә hәmin cala...