Page 137 - Design_Gurcu_Antologiyasi_Layout 1

Quram Do÷anaøvili

Elә hәmin dağ...
“O tәrәfdә nә var, dağın o üzündә?”
Oğlan dağa baxırdı. Dağ bu tәrәfә gәlirdi vә oğlan tәәc -
cüb lәndi. Sonra anladı ki, özü gedirmiş.
...Oğlan, bәdәninә kolun tikanları bata-bata dağa qalxırdı.
Çәtin nәfәs alırdı. Taqәtdәn düşmüş, ağzı qurumuş, dizlәri
tutulmuşdu, cızılmış barmaqları ilә kollardan yapışa-yapışa
irәlilәyirdi.
...Oğlan tәpәnin üstündә durub tamaşa edirdi.
Aşağıda balaca kәnd görünür, ondan sonra böyük düzәnlik
gәlirdi. Zura yeni heç bir şey görә bilmәdiyindәn daha yuxa -
rılara qalxmaq istәdi. Taqәtdәn düşmüş ayaqlarına baxdı.
Qanadlarının olmasını arzuladı vә bu zaman taxta yeşik
yadına düşdü.
Tez aşağı düşdü. Xalatı tikanlı budağa ilişib cırıldı.
Qırğı yeşikdәn başını çıxarıb qәmli-qәmli sәmaya
baxmağa başladı. Çörәk qırıntılarına hәlә dә toxunmamışdı.
“Bәlkә, әt yeyә…”
Zura otağa girdi. Anası onu görәn kimi çığırdı. Kapito
yerindәn qalxdı.
– Hardaydın, ay uşaq?
– Dağa çıxmışdım.
– Nә gәzirdin? – Kapito onu vurmaq üçün әlini qaldırdı.
Oğlan atasının gözlәrinin içinә baxdı vә Kapito әlini aşağı
saldı.
Qırğı dimdiyi ilә әti didişdirib yeyirdi. Zura yeşiyә su dolu
cam qoydu. Anasından pambıq aldı, onu arağa batıraraq qır -
ğının yarasını tәmizlәdi. Oğlan quşun bir dağdan o biri dağa 137
uça bilәcәyi, çox uzaqlara gedә bilәcәyi, çox yüksәkliklәrә
qalxa bilәcәyi salamat qanada baxırdı.
Qırğının qanadları onu istәdiyi yerә apara bilәrdi. Bu
qanadlarla vulkanların hәqiqәtәn tüstülәdiyi, aysberqlәrin
suyun üzәrindә üzdüyü yerlәrә, nәhәng sekvoyya ağacının
yanına getmәk olardı.
Zura yeşiyin ağzını açdı. Qırğı hoppanaraq kolların içindә
gizlәndi.