Page 52 - Danilenko

Vladimir Danilenko

çuxura dolduran әsirlәrin mәhzun görkәmi küçәnin mәnzә-

rәsini tamamilә dәyişdirmişdi. Әsirlәr onların evinin yanından

keçib gedәndә, anam hәmişә Paula alma uzadırdı:

– Paul, götür almanı.

Gözәtçilәr icazә verәndә, Paul almanı götürür, şәn-şәn

gülümsünürdü. O, almanı götürüb, әvvәlcә qoxlayırdı. Al-

madan bağ-bağça vә ona böyüklәr kimi baxan tanış qızın

qoxusu gәlirdi. Sonra şirәli almanı dişlәyib, lәzzәtlә çeynәyir,

әsir hәyatının mәşәqqәtlәrini bir anlığa unudurdu. Qız

heyranlıqla ona baxır, gözünü onun üzündәn çәkmirdi. Әsirlәr

vә gözәtçilәr artıq bu rituala öyrәşmişdilәr. Bu sevgi

macәrasının heç bir perspektivi yox idi. Qızın onunla öpüşmәk

imkanı belә yoxdu. Amma o, bu barәdә heç düşünmürdü dә,

sadәcә oğlanı gördüyünә görә xoşbәxt idi. Sevginin

alovlanması üçün azacıq gerçәklik kifayәtdir, yerdә qalanları

sevәnlәrin tәxәyyülü tamamlayır. Sevgi – gerçәkliyin özünü

dә ehtiva edәn daha böyük mәfhumdur.

Bu çarәsiz sevgi macәrası düz yarım ay, yeni nәzarәtçi –

Blinov gәlәnә kimi davam etdi. Blinov bәstәboy, girdәsifәt

kişiydi, bәrkdәn söyüş söyür, әsirlәri avtomatın qundağıyla

döyürdü. Qız Paulla iki hәftәlik tanışlıqdan sonra sanki birdәn-

birә böyümüşdü. Әtә-qana gәlmiş, hәtta yerişi dә dәyişilmişdi.

Bu hadisә yefreytor Blinovun gәlişinin elә ilk günündә baş

verdi. O gün qız yenә bir neçә iri alma götürüb, әsirlәrin

yanına yollandı. Әsirlәr yük maşınlarının gәtirdiyi daşları yola

döşәyirdilәr. Tәzә gәlәn nәzarәtçi әsirlәrin üstünә qışqırır,

onları söyürdü. Qız gözlәriylә Paulu axtardı, gördü ki, yolun

o tәrәfindә işlәyir. Yolu keçib, onu sәslәdi:

52 – Paul! Paul!
Paul onun sәsini eşidib, Blinova işarә elәdi. Blinov isә

dәrhal avtomatı ona tuşladı, silahı ayağa çәkdi:

– Dayan! Atәş açacağam!

Amma Paul artıq qıza yaxınlaşmışdı. Qız hәmişәki kimi

әlindәki almanı ona uzatdı. Amma elә bu vaxt, qarnına dәyәn

zәrbәdәn Paulun gözünә qaranlıq çökdü. Yıxılarkәn Paulun

üzünü lap yaxından gördü. Güllә sәslәri ağaca qonmuş